Al utilizar Celtiberia.net, asumes, por tu honor, no hacer uso de las informaciones aquí publicadas para destruir, expoliar ni realizar actividades ilegales relacionadas con el patrimonio, en ninguno de los lugares aquí detallados.

OURENSE Morgade - Xinzo de Limia
15 de jun. 2006
Clasificación: Iglesia/Monasterio
Información mantenida por: ainé
Mostrada 33.333 veces.


Ir a los comentarios

Iglesia de San Tomé de Morgade

Texto extraido de: http://www.turgalicia.es/sit/ficha_datos.asp?ctre=121&crec=22201&cidi=G "Iglesia reedificada en el año 1920, pero que conserva restos de su anteior fábrica románica como son las portadas, la principal con cuatro arquivoltas con decoración geométrica variada, la puerta norte tiene un ajedrezado y en el tímpano un rosetón de siete brazos, siendo probablemente un símbolo solar. En su interior destaca la imagen de San Tomé, barroca y de gran calidad."


Artículo relacionado: Símbolos en piedra y su significado III. Románico inspirado en el prerrománico. http://celtiberia.net/articulo.asp?id=1750

Cómo llegar y horarios

A unos 5 kilómetros, saliendo de Xinzo por la carretera de Vilar de Barrio.


El poblamiento fue geoposicionado por ainé.


I.
I.
.
.
.
.
,
,
,
,
,
,
I.
I.
,
,
.
.
.
.

Volver arriba

Comentarios

Tijera Pulsa este icono si opinas que la información está fuera de lugar, no tiene rigor o es de nulo interés.
Tu único clic no la borarrá, pero contribuirá a que la sabiduría del grupo pueda funcionar correctamente.


  1. #1 ainé 20 de jun. 2006

    Espero os sirva para entender...millora, mellora, mellorado, millorado, herdanza, herdeiro,...en zonas montaña gallega y limítrofes (asturias, León y Portugal)

    Texto completo en:
    http://www.csarmento.uminho.pt/docs/ndat/rg/RG103_09.pdf


    Matrimonio e herdanza en comunidades
    rurais dos limites orientais de Galicia
    Xosé Manuel Gonzalez Reboredo*
    Revista de Guimarães, n.º 103, 1993, pp.177-200

    Trátase da espacialidade matrimonial de
    comunidades rurais tradicionais da zona limítrofe entre Galicia,
    asturias e León na primeira metade do presente século, e da relación
    da mesma con certas pautas de cultura, especialmente as derivadas do
    modelo hereditario predominante entre os moradores destas terras e
    outras coherentes dentro do ideal de organización familiar. Aínda que
    os nosos datos de campo se centran en terras dos municipios de Navia
    de Suarna (LugoGalicia) e de Candín (León), fenómenos semellantes
    podense dar noutras do noroeste,

    O marco xeográficocultural.
    A Serra de Ancares sitúase no límite entre as comunidades
    autónomas de Galicia – concellos de Navia de Suarna e Cervantes –,
    asturias – concello de San Antolín de Ibias – e Castilla – León –
    concello de Candín – (vid. map. I). Trátase dunha área montañosa na
    que a zona axial da serra atinxe perto dos dous mil metros de altitude
    para descender ata cotas inferiores ós 400 no val do río Navia na
    vertente occidental e no val do Bierzo pola banda oriental

    A fórmula ideal é que o fillo millorado traiga a vivir unha
    muller (menos frecuentemente unha filla trae un home) a ela, o que
    xera un relativo predominio da residencia patrivirilocal, namentras os
    demáis irmans, herdeiros residuais en suma, vense obrigados a ficar
    na casa como “solterois”, ou, no caso de fillas, tratan de colocarse por
    matrimonio en casa de semellante status mediante axeitada dote, ou
    recurren á emigración, que era moi frecuente para A Habana e Bos
    Aires ata os anos sesenta, ou, finalmente, se optan por matrimoniar e
    quedar, vense reducidos a ser poseedores dun cativo lote de terras,
    caendo frecuentemente na categoría de artesáns ou de “bodegueiros”,
    campesiños pobres obrigados a lograr xornais para completar os seus
    cativos ingresos e a valerse da condescendencia dos labradores que
    lles permiten sementar un pouco de centeo no monte comunal.

    “a millora era
    de dous tercios. Os demáis irmaus se lles daban cartos, pero non
    terras para evitar o dividila casa”.

    O ideal de non desfacela casa mediante partición parece
    cumplirse en boa medida a tenor de datos de campo. Así, dun total de
    54 transmisións hereditarias con informes orais referidas a casas de
    dúas aldeas de Rao, 24 supuxeron a millora para o fillo varón máis
    vello, o que representa unha total coincidencia co ideal cultural, en 2
    casos quedou millorado outro fillo, en 10 a millora recaeu nunha filla,
    en oito casos herdou un fillo/filla únicos ou un sobriño e nos dez
    restantes as casas desfixéronse ou quedaron indivisas.

    En contraposición coa “millora”, que favorece a un herdeiro, no
    val de Ancares predomina un ideal de reparto igualitario da herdanza.
    Todolos fillos poden aspirar a recibir unha parte equitativa do
    patrimonio familiar. O mesmo que sucede noutras terras de Galicia e
    norte de Portugal, o resultado lóxico desta tendencia é a elaboración
    de estratexias específicas para reconstruir un patrimonio viable

  2. Hay 1 comentarios.
    1

Si te registras como usuario, podrás añadir comentarios a este artículo.