Autor: Prensa
jueves, 29 de noviembre de 2007
Sección: Artículos generales
Información publicada por: arenas


Mostrado 392.078 veces.


Ir a los comentarios

Noticias II

Continuación del artículo "Noticias"

Continuación de "Noticias" que al parecer empieza a dar problemas al cargar.


Enlace al primer Noticias, desde el 7/2/07 hasta el 27/11/07


http://www.celtiberia.net/articulo.asp?id=2480

 


No hay imágenes relacionadas.

Comentarios

Tijera Pulsa este icono si opinas que la información está fuera de lugar, no tiene rigor o es de nulo interés.
Tu único clic no la borarrá, pero contribuirá a que la sabiduría del grupo pueda funcionar correctamente.


  1. #1 patinho 05 de mar. 2008

    Espeleólogos vigueses descobren no Pindo restos da Idade do Bronce



    O deterioro e o retraso na catalogación aconsellaron o rescate documentado de nove anacos cerámicos


    Unha delegación do Clube Maúxo depositará hoxe as pezas no Museo Arqueolóxico e Histórico da Coruña


    Autor:


    Tucho Calvo



    Fecha de publicación:



    5/3/2008 



    É un dos montes míticos de Galicia, o que se di que albergou o Olimpo celta e o que probablemente deu orixe a máis lendas. Pero o certo é que non se coñecían xacementos arqueolóxicos nel. É agora cando o Pindo, situado no concello de Carnota (A Coruña) mirando ao mar da Fisterra, ofrece da man dun descubrimento dos espeleólogos do Clube Maúxo de Vigo unha mostra clara da pegada dos nosos antergos. Trátase duns restos de cerámica correspondentes á Idade do Bronce que unha delegación do club entregará hoxe como depósito no Museo Arqueolóxico e Histórico de San Antón da Coruña. «A ver se así se ocupa algún arqueólogo de escavar en serio», di o secretario do club, Xavier Groba. O achado de fragmentos á vista no interior dalgunhas pasaxes dunha cova produciuse casualmente xa o ano pasado nos montes do Pindo, coincidindo coa preparación dun congreso internacional (International Conference on Granitic Caves) coorganizado polo Clube Espeleolóxico Maúxo e mais a comisión do Pseudokarst da Unio International Spelology (vinculada á Unesco) e o Instituto Universitario de Xeoloxía (IUX) Isidro Parga Pondal da Universidade da Coruña. Ao citado evento, en setembro do 2007, asistiron 30 estudosos especializados (xeólogos, xeógrafos, espeleólogos...) no estudo de covas graníticas e materiais semellantes (cuarcitas, cuarzo...) de 14 países, visitándose as covas de seixo (Pico Sacro) e granito (principalmente a cova de O Folón, Vigo, e as da serra do Galiñeiro e Baiona) máis sobranceiras de Galicia e Norte de Portugal (visitouse tamén o Castelo das Furnas, en Boivão, Valença).


    O achado foi comunicado inmediatamente ás autoridades da Dirección Xeral de Patrimonio Cultural da Consellería de Cultura, mais transcorridos os meses, e tendo en conta o retraso na catalogación do lugar e o deterioro que se observaba que estaban a sufrir algunhas pezas pola acción das augas soterradas, os membros de Maúxo procederon ao rescate documentado de nove anacos cerámicos, os que hoxe depositan no museo de San Antón para a súa custodia e exposición pública.


    Tomado de: http://www.lavozdegalicia.es/cultura/2008/03/05/0003_6624900.htm

  2. #2 patinho 25 de mayo de 2008

    Un equipo gallego descubre un tramo de la vía Nova en Portugal



    Se halla en Portela do Home, donde una guía arqueológica refleja como romano un camino fronterizo


    Autor:


    Jesús Manuel García



    Los arqueólogos del equipo luso dicen que la vía Nova alcanza la frontera entre los dos países en un tramo recto de más de un kilómetro. Cuando el visitante llega a Portela de Home y entra en Portugal, puede ver que le indican que la Geira o vía Nova discurre por un camino que al equipo gallego dio que desconfiar. Se trata de un sendero recto entre el edificio de la aduana portuguesa y la casa de los guardias. Es un camino en pendiente pronunciada, al menos de un 10%, algo impensable en la vía Nova. Se supone que los guardias lusos se movían por ese pasillo recto a pie o a caballo y por eso crearon con el tiempo un sendero que no es vía romana.


    El equipo de Manuel Xusto, al ver que el trazado aportado por los colegas portugueses no tiene lógica, pateó la zona hasta encontrar evidencias auténticas del trazado romano. Horas y días de pateo y análisis del entorno dieron su fruto. La vía Nova está allí, pero nadie  la ha visto hasta ahora, optando por denominar como tal vía un simple camino.


    Pendiente suave


    «A raíz do estudo Xeolóxico que fixemos da vía no 2004 vimos en Portela de Homen que a vía non pasaba por camiños de cabalos. A vía deseñouse para circulación de carros, por iso ten unha pendente suave do 6%. Co gallo de facer a planimetría exacta desta ruta, pateamos nesa zona lusa os puntos máis problemáticos e atopamos a plataforma do tramo que non se cita polos colegas portugueses» señala Manuel Xusto, quien hizo público este descubrimiento en el simposio que sobre el paisaje cultural se ha celebrado en Betanzos.


    Entre el camino que antaño usaron los guardias portugueses de la frontera y el vial que nos permite descender por el parque del Gêres hacia Caldas do Gêres, se halla escondida la vía Nova, entre rocas desprendidas y una espléndida vegetación. Se adivina la plataforma, con sus seis metros de anchura, el muro de contención o lo que de él queda, y el desarrollo del tramo que es el siguiente: la vía romana desciende desde la frontera justo bajo la actual carretera a lo largo de 180 metros. Es de notar la poca pendiente viaria en esa zona.


    Llega un punto en el que la carretera continúa descendiendo con más pendiente y la ruta romana se desvía a la derecha, describiendo una curva cerrada tras la que continúa un tramo recto que vuelve en dirección a la frontera para, con otra curva a la izquierda, seguir descendiendo el valle. Se trataba de ampliar el recorrido para evitar grandes pendientes. El tramo descubierto mide 330 metros de longitud.


    La sorpresa viene al poder contemplar ese tramo hasta ahora inédito y ver cómo coincide con el resto del trazado y con las coordenadas. «Vese que coinciden a rasante, o trazado, a amplitude, a secuencia histórica da vía porque aínda que nos chega en ruína, conserva a plataforma», señala Xusto Rodríguez.



    Tomado de: http://www.lavozdegalicia.es/cultura/2008/05/25/0003_6848014.htm

  3. Hay 2 comentarios.
    1

Si te registras como usuario, podrás añadir comentarios a este artículo.

Volver arriba