Autor: kallaikoi
sábado, 16 de junio de 2007
Sección: Edad Media
Información publicada por: kallaikoi
Mostrado 47.978 veces.


Ir a los comentarios

Acerca de D. Pero Fernández, Señor da Casa Dandrade

-

Es curioso comprobar cómo tras un descubrimiento de cierta importancia, como ha sido el hallazgo de la destrozada lápida de la tumba de D. Pero Fernández, Señor da Casa Dandrade, bajo el piso de la iglesia de Perlío (Fene, A Coruña), cobran nueva vida informaciones que en su día sólo consideramos anecdóticas.

En la Historia y Descripción de la Villa y Departamento del Ferrol, de D. José Montero y Aróstegui, publicada en 1858, se puede encontrar en la Sección 2ª, páginas 294 y siguientes, la reproducción de un curioso documento medieval del siglo XV, en el cual se hace referencia a D. Pero Fernández de Andrade.

La villa de Ferrol no estaba sujeta al dominio de ningún Señor desde mucho tiempo antes de que le confirmasen sus privilegios los reyes Fernando III, el Santo (15-04-1250); Alfonso X, el Sabio (05-08-1270); y el infante Don Sancho, el Bravo (22-01-1283).

La situación duró hasta que el rey Enrique II cedió a D. Fernán Pérez de Andrade el señorío de la villa, pero los ferrolanos recuperaron la pertenencia a la Corona mediante la confirmación de sus antiguos privilegios que les fue otorgada por el rey Juan II (25-04-1429), los cuales fueron confirmados de nuevo por el rey Enrique IV (15-05-1467).

El documento que se reproduce en el libro, fechado en 1432, contiene una protesta ─notable protesta, opina D. José Montero─ de los habitantes de la antigua villa de Ferrol ante las puertas del palacio del rey Juan II en Zamora, por causa de las contínuos abusos y crímenes que les habían causado hasta entonces el Señor Nuño freyle Dandrade y su hijo Pero Fernández.

La protesta, presentada por escrito por el entonces procurador de la villa de Ferrol, Pedro Padron, ante las puertas del palacio del rey Juan II en Zamora, el 18 de enero de 1432, donde le recuerda al rey los privilegios que había otorgado a la villa, es prueba patente de los continuados ataques del Señor de Andrade y su hijo contra los vecinos de Ferrol, tras haber perdido el dominio de la villa.

Igualmente, Pedro Padron trasmite las protestas de los vecinos de Ferrol, y las suyas propias, contra la probable cesión del Señorío de la villa y sus tierras al indeseable y criminal hijo del Señor de Andrade, Pero Fernández de Andrade.

Teniendo a la vista una copia de tan curioso documento, y sin querer privar a sus lectores del gusto de verlo, transcribe D. José Montero:


En la ciudad de Zamora ante las puertas de los palacios á donde posaba nuestro Señor el Rey, diez y ocho días del mes de Enero año del nacimiento de nuestro Señor Jesucristo de mill é quatrocientos é treynta é dos años en presencia de mí Alvaro Alfon…[ilegible] escribano del dicho Señor rey é su notario público en la su corte é en todos los sus reynos é de los testigos de yuso escriptos paresció Pedro Padron vesino de la villa de Ferrol del Reyno de Gallisia é presentó é fiso leer por mí el dicho notario un escripto de testigos y protestación fecha de esta guisa:

Notario presente daredes testimonio á mí Pedro Padron procurador del Concejo de la villa de Ferrol desta protestación que por ante vos fago aquí ante las puertas del Palacio de nuestro Señor el Rey, por cuanto non puedo aver su presencia, é digo que por cuanto yo en nombre del dicho Concejo he dado ciertas querellas por ciertas peticiones que ante el dicho Señor Rey presente en el su muy alto Concejo querellándome en el dicho nombre de los muchos males, é daños, cohechos, despechamientos é arranzonamientos é muertes de omes é presiones é despoblamiento de la dicha villa que de Nuño freyle Dandrade é de su hijo Pero Fernandez é de sus escuderos é omes por su mandado recibimos é avemos recibido fasta aquí, é agora antes de los vesinos de la dicha villa seyeren proveydos de remedio de justicia cerca los susodichos males é robos é daños é espechamientos é prisiones de omes é mugeres é fuerzas é desaguisados que les así fueron fechos según dicho es, fisiéronme entender que dicho Señor Rey no acatando á lo susodicho á fecho ó quiere faser merced al dicho Pero Fernandes de la dicha villa é su tierra dándole el Señorío della por ende que yo en el dicho nombre protesto que caso que al dicho Pero Fernandes sea fecho merced del Señorío de la dicha villa é su tierra antes que el dicho Concejo é vesinos del sean proveydos de remedio de justicia cerca los susodichos males, robos é daños é muertes é presiones é cohechos é arranzonamientos nin seren punidos ni nos aver dello ni de parte dello alcanzando complimiento de justicia que al dicho Concejo e vesinos é moradores del no corra tiempo al su derecho cerca los susodichos males é robos é daños por no poder al presente alcanzar complimiento de justicia é que al dicho Concejo quede é esté é sea sano é eso mismo á los vesinos del su derecho para lo segir é acusar é demandar siempre é en todo tiempo, ónde é quando é cómo é ante quien debieren. Otrosí por quando la dicha villa de Ferrol pertenece á la Corona rayal de nuestro Señor el Rey segund los previllejos que en esta razon tenemos, é que sobrello nos fueron dados por los Reyes antecesores de nuestro Señor el Rey los cuales por su alteza nos fueron é son confirmados é otorgados é por su Señoría fecho juramento por su fe rayal de los guardar é mantener segund que en ellos se contiene é agora es venido nuevamente á noticia de mí el dicho Pedro Padron procurador del dicho Concejo que su alta Señoría quiere faser merced de la dicha villa al dicho Pero Fernandes de Andrade contra todo lo susodicho é non catando á ello quebrantando los dichos previllejos é usos é costumbres á que fuemos é somos poblados, por ende que yo en el dicho nombre no consiento en ninguna ni alguna gracia é merced que de la dicha villa é su tierra sea fecha al dicho Pero Fernandes é protesto que si le es ó fuera fecha que sea en sí ninguna é de ningun valor, é de cómo lo digo pídolo por testimonio sinado para guarda del derecho del dicho Concejo de la dicha villa é vesinos della é de su tierra é alfoges é mío en su nombre. Testigos que á esto fueron presentes Juan Sanches de Vallid é Juan de los Santos pescador vesinos de la villa de la Cruña é Pero Lopes vesino de la villa de la Ponte de ume é otros; é yo el dicho Alvaro Alfonso escribano é notario público sobredicho porque fui presente a todo lo que dicho es escrebí esta carta e fise en ella este mío signo:

>>(Hay un signo.)


No sabemos si, finalmente, el rey Juan II cedió el Señorío de la villa de Ferrol a Pero Fernández de Andrade, aunque sí hay prueba documental de que el rey Enrique IV confirmó de nuevo sus antiguos privilegios a los vecinos de Ferrol (15-05-1467).

Probablemente, los Señores de Andrade recuperaron el Señorío de la villa durante el reinado de los Reyes Católicos, y lo conservaron hasta que lo cedió de nuevo a la Corona el Conde de Lemos, según Real Cédula del 21-09-1733, reinando en España el rey Felipe V.

A la vista del lamentable estado de la aparecida lápida del sarcófago de D. Pero Fernández, señor da Casa Dandrade ─como escribió el procurador Pedro Padron y todavía se puede leer en la lápida─ podría pensarse, de acuerdo con sus antecedentes, que su tumba pudo ser profanada y el sarcófago destruido. Sería interesante poder comprobar si D. Pero se murió en la cama o tuvo una muerte violenta, a causa de la situación que denunció el procurador de la villa de Ferrol.

Los Celtíberos avisados también encontrarán interesante ver cómo escribieron Alvaro Alfonso y Pedro Padron en sus respectivos documentos, tanto el nombre del Reino de Galicia (Reyno de Gallisia), como el de la villa de Pontedeume (la villa de la Ponte de ume).

Más informacióen en: http://es.geocities.com/kallaikoi


No hay imágenes relacionadas.

Comentarios

Tijera Pulsa este icono si opinas que la información está fuera de lugar, no tiene rigor o es de nulo interés.
Tu único clic no la borarrá, pero contribuirá a que la sabiduría del grupo pueda funcionar correctamente.


  1. #1 Arianrrod 04 de jun. 2007


    Muchas gracias... conocia la existencia de ese libro, aunque no he sido capaz de encontrarlo...

    Parece que segun la fuente que se consulte los Nu;os y Fernans varian, puesto que en los datos que yo tengo de la sucesion de la casa Andrade consultados en el Archivo Historico Nacional, el Fernan Perez que fue llamado el Bueno fue el IV Se;or de las Villas de Pontedeume, Ferrol y Villalba y no el I Se;or de estas y ademas fue el que se caso con do;a Constanza de Moscoso y segun tambien estos datos, abuelo de Hernan Perez a quien llamaron el Mozo.

    Asi, otro dato diferente es el hecho de que al morir Fernan Perez (el que se puso del lado de Enrique de TrastaMara, es decir , el primero con ese nombre en la sucesion del apellido) sin sucesion, no le sucedio su sobrino, sino su hermano Pedro Perez a quien efectivamente, le sucede don Nu;o Perez el Malo y a este a su vez no le sucede su hijo don Pero sino su otro hijo Hernan Perez (ahora si, el Bueno).

    Tambien varian los datos obtenidos en el Archivo respecto de quien fue el padre de Fernan Perez de Andrade (s. XIV) pues lei que era don Nu;o Freire de Andrade (cuarto con dicho nombre) y no Ruy Freire, y asi mas y mas...en fin, que lo que creo es que se repetian los nombres en la casa de Andrade de aquellos siglos entre los primos, hermanos, sobrinos etc y los datos recogidos de las fuentes no aclaran quien es quien o confunden unos con otros, es decir, los que continuan con la sucesion del apellido y los que siendo se;ores tambien de Andrade no son linea sucesoria directa del linaje, por lo que es posible que la lapida este bien datada pero sea otro don Pero Fernandez de la familia quien alli se encuentre.

    Un saludo.

  2. #2 Arianrrod 04 de jun. 2007

    Que suerte poder acercarse a verlo....

    Sin embargo, el sucesor de Fernan Perez (el primero, el partidario de Enrique de TrastaMara) segun los datos que yo tengo fue don Pedro PEREZ de Andrade.. no Fernandez, ademas de ser su hermano y no su sobrino, podria ser otro este don Pedro enterrado en Fene? esto es, un sobrino hijo de su hermano Juan Freire?. Ademas siendo un pariente cercano pero no sucesor de la casa es mas facil que fuese enterrado en una iglesia chiquitina, no se, se me ocurre.

    Y desde luego...es increible que no haya mayor difusion de estos hechos, yo me he enterado de pura casualidad.

    Un saludo.

  3. #3 emma 04 de jun. 2007

    Un traslado de algunas de las cláusulas del testamento de Rui Freire de andrade menciona a Fernán Pérez como su 4º hijos.

    Además un documento de Enrique de TrastáMara de abril de 1.356 dice "por fazer bien y merced a vos Fernando Pérez de andrade, fijo de ruy freire..."

    También en una concordia entre el obispo de Mondoñedo y Fernán Pérez de Andrade, éste último se llama sí mismo ""eu, Fernán Pérez d´Andrade, fillo de Roy -Freyre de Andrade"

    Copio además un trocito de un documento de 1.382 a favor de Pedro Fernández de Andrade, concediendole el derecho de encomineda por parte del prior de Caaveiro. Pido perdón por lo "horrores" mecanográficos gallegos que pueda hacer, pero ya lo hago mal en castellano así que...

    "damos e outorgamos a uso Pedro Fernández dandrade fillo que fostes de john freyre dandrade a comenda do couto de caaveiro e do dito mosteiro.....que a ajaedes e entredes e husedes de poys morte voso tio Fernan perez dandrade que a ahora ten e usa..."

    El final del documento se dice:

    "...aquelas cousas e dereitos que voso avoo rruy freyre e voso visabo john freire ouueron con el quando dela foron comendeyros."

  4. #4 Arianrrod 05 de jun. 2007


    Aaaaaaaah, ok. Gracias por aclararme lo de Mogrobejo, supongo que podre encontrar la genelaogia y demas en esos libros y revistas que apuntaste ayer. No conoceras el Diccionario Biografico de la Galicia de los TrastaMara que elaboro el Instituto de Estudios Gallegos, verdad?. He leido en Internet sobre el pero no se si realmente se finalizo el proyecto de elaboracion del mismo y si se puede consultar.

    Mil gracias.

    PD: lo de pobre lo decia porque creia que estaba enterrado sin mucha ceremonia, no por la iglesia. Que nadie se ofenda.

  5. #5 Veremudus 06 de jun. 2007

    - Ainé, el hecho de que la donación recoja el "... para siempre jamás ...", no significa que luego no lo pueda vender este posesor, o dejar en herencia a quien le convenga ... Ahora bien, voy a citar textualmente a Pereira Martínez, cuyo trabajo conoces:

    * "Será a finais do século XIV cando os Andrades obteñan o dominio do Burgo de Faro e da bailía. Descoñecemos como chegaron os bens ás súas mans (posiblemente lles foron vendidos ou cedidos por Diego Pérez); o certo é que Pedro Fernández de Andrade, II Señor de Pontedeume, logo de señorearlos un tempo, venderíaos á raíña dona Beatriz. Pouco tempo estiveron os bens de Faro en mans desta: a raíña, á súa vez, faría doazón deles a Pedro de Andrade, fillo do anterior e á súa nai Mencía de Meira, en 1403, en partes iguais, pasando todos os bens a Pedro á morte da súa nai. Das mans de Pedro de Andrade pasarían ás do seu fillo Xoán Freire do Burgo.
    Pero non permanecerá moito tempo a conflictiva herdanza en mans dos Andrades; a mediados do século XV serían os Mariñas, concretamente Gómez Pérez das Mariñas, os que lla arrebatarían a Xoán Freire do Burgo, seguramente antes de 1467, porque neste ano o rei Henrique IV concédelle 30.000 Marabedís de xuro da renda das alcabalas de diversas parroquias e lugares do arcebispado de Santiago; un destes lugares é Santa María de Faro, no que asenta 200 Marabedís. Máis tarde, Gómez Pérez cedería estas herdades á súa filla María das Mariñas. María das Mariñas estaba casada con Diego de Andrade; de aí que indirectamente os bens volvesen a concentrárenrse nesta casa nobiliaria". (PEREIRA MARTÍNEZ, Carlos. "Dúas encomendas templarias descoñecidas: San Sadurniño e Lendo", en Anuario Brigantino, nº. 23, Betanzos, 2000).

    - Según este bien documentado historiador, el Pedro de Andrade (hijo de Pedro Fernández de Andrade) tuvo, a sú vez, un hijo llamado Juan Freire do Burgo, quien vendería o perdería los referidos bienes en favor de Gómez Pérez das Mariñas. Por lo tanto, resulta dificil de explicar que el Pedro Fernández de Andrade de 1424 sea hijo del Pedro de Andrade de 1403. ya que, si nos atenemos a la "tierra, casa e baylía del Burgo de Faro, e de Lendo, con todas sus aldeas e señorío", resulta que los heredó Juan Freire do Burgo -según Pereira- como hijo de Pedro de Andrade ...

    - En fin, ... Ya me contarás ...

  6. #6 CAINCEIRO 06 de jun. 2007

    Mis disculpas, por pasar por Alto a:

    Pedro Férnandez de Andrade (II Señor de Andrade, Pontedeume y San Sadurniño.
    Alcalde Maior de Ferrol y encomendero de Caaveiro a partir del 16 de Febrero de 1382), hijo de Juan (Iohan) Freire de Andrade, heredero de Férnan Pérez de Andrade "O Boo" y casado con Mencia de Meira (hija de Casa de Meira Señores de Meira).

    Sr. Veremudus:
    Tiene usted razón este Pedro Fernández de Andrade, el del texto de arriba, no es hijo de Nuño Freire de Andrade "O Mao", mis disculpas.

    Aporto documentación completa de :

    La reina doña Beatriz hace donación a Pedro de Andrade, hijo de Pedro Fernández de Andrade y su mujer, doña Mencia de Meira, prima de la reina, con ciertas condiciones.



    Archivo de Alba, Sección de Lemos, C. 1, nð 7.

    (Transcrito por Eduardo Pardo de Guevara)

    Cat.: Pardo de Guevara: Los Señores.., II, páx. 50, doc. 32.



    En el nombre de Dios e de la Virgen Santa María, su madre. Sepan quantos esta
    carta de privillegio e donaçión vieren como yo doña Beatriz, sierva de los siervos de la
    madre de Dios, Reyna de Castiella, de León e de Portogal, considerando el debdo e linage
    que vos Pedro Dandrade, fijo de Pedro Fernández Dandrade e de doña Mençía de Mera, su
    muger, mi prima, avedes en la mi merçet, e acatando e parando mentes a los muchos,
    buenos e notables serviçios que el vuestro linage siempre fizo a los Reys donde yo vengo,
    e a mí eso mesmo, e queriendo vos lo conoçere dar galardón dello, de mi propia, libre e
    buena voluntat vos do e fago merçet e donaçión, pura, buena, sana e valedera entrevivos
    para agora e para siempre jamás de la mi tierra, casa e baylía del Burgo de Faro, e de
    Lendo, con todas sus aldeas e señorío, e con todas sus entradas e salidas, e rentas e
    derechos, e pertenençias, e con toda su jurdiçión cevil e criminal, alta e baixa, e con todo
    eljusto mero mixto imperio, para que la ayades segunt que la yo hoy dia he e me
    pertenesçe por virtud e rrazón de la compra que yo de la dicha tierra fize a los dichos
    Pedro Fernández, vuestro padre, e doña Mençia, su muger, vuestra madre, e ellos me la
    vendieron por su procurador suficiente e por cierto preçio de de Maravedíes que el dicho
    su procurador de mi recebió en su nombre del dicho Pedro Fernándes e de la dicha doña
    Mencía. La qual merçet e donaçión queyo asy fago a vos el Pedro Dandrade, quiero e
    tengo por bien que sea con esta pleitesía e condiçión: que la dicha doña Mencía, vuestra
    madre, aya e tenga en su vida la meytad de la dicha tierra, asy en usofructo e rentas e
    derechos, pertenençias, como en jurdición e señorío, e a su finamento della, fenisçido el
    dicho usofructo, que la dicha meytad de la dicha tierra se torne e finque a vos, el dicho

    dicho usofructo, que la dicha meytad de la dicha tierra se torne e finque a vos, el dicho
    Pedro Dandrade, libre e desembargada para que dende adelante vos e vuestros herederos
    subcessores la ayades e posseades toda juntamente. E sobre esto, por esta mi carta de
    donaçión e previllegio, o por el traslado del signadode escrivano público, sacado con
    licencia e abtoridat de Juez o de alcalde, do etraspaso en vos el dicho Pedro Dandrade toda
    la propiedat e señorío e real corporal posessión de ladicha tierra, casa e baylia del dicho
    Burgo de Faro e de Lendo, con todas sus aldeas, e con todas las otras cosas suso
    declaradas, segunt que la yo he e me pertenesce por virtudde la dicha compra, para que de
    aquí adelante vos, el dicho Pedro Dandrade, e la dicha doña Mencía, vuestra madre, por
    vuestra abtoridat personal mente o por vuestros procurador o procuradores la podades
    entrar e tomar e recebir e usar de pormedio, e para faser de ella e en ella, e de la jurdición
    e señorío e rrentas e derechos de ella, toda vuestra voluntad como de vuestra cosa para
    toda vía de por medio en quanto la dicha doña Mencía vuestra madre viviere, e después de
    su muerte que se torne e finque a vos, el dicho Pedro Dandrade, toda la dicha tierra libre e
    quita e desembargada en la manera que sobredicha es. E por si aventura contesciere de
    aquí adelante que yo, o otro mor mi mandado e consentimiento, toviesse la posessión de la
    dicha tierra, otorgo e conosco que esto sea por vos, los sobredichos, e en vuestro nombre, e
    prometo en mi buena fe real, seyendocertificada de las leys e derechos escriptos que fablan
    en esta rrasón, de vos non revocar esta mercet e donación que vos yo asy fago en ningunt
    nin algunt tiempo puesto que vos, los sobredichos Pedro Dandrade e doña Mencía, vuestra
    madre, o qualquier de vos fagades o acometades contra qualquier o qualesquier de los
    casos que son expressos por los derechos escriptos que se pueden revocar las donaciones,
    nin por otra rrassón alguna más que todavía por mí e por mis herederos subcessores
    compliré e guardaré e averé por firme e estable e valedera esta dicha donación e mercet
    que vos yo fago de la dicha tierra, e de non ir mim venir contra ella, nin contra parte de
    ella, por la vos quebrantar, nin menguar, nin embargar, nin contrallar en todo nin en parte
    por ninguna nin alguna manera nin rrasón que sea. En tal segura por que vos, el dicho
    Pedro Dandrade, e la dicha doña Mencía, vuestra madre, la ayades e gosedes de ella
    enteramente de aquí adelante sin otra contradición, sin embargo alguno, en la manera que
    dicha es. E deesto vos mandé dar esta mi carta de previllegio e donación firmada de mi
    nombre e sellada con mi sello mayor de sera enpendiente. Dada en la mi villa de
    Valladolid, veynte e cinco dias de enero, año del nascimiento de nuestro Salvador Ihesu
    Chrispto de mill e quatrocientos e tres años. Yo Vasco Martis la fiz escrevir por mandado
    de nuestra señora la Reyna. Yo la Reyna (rubricado).




  7. #7 Lino 08 de jun. 2007

    A mi que soy novato en  el mundo virtual esta página resulta de lo mas estimulante. Se citan libros, incluso archivos y otras fuentes de interés. Hay un dato que se cita que no conocía. Yo tenía idea de que pardo de Guevara no trascribe el documento por el que doña Beatriz le da  el Burgo de Faro a Pedro Fernández, hijo del  II señor de Andrade del mismo nombre. Mas bien creo que lo que hace  es una recensión(Los sñores de Galica I, p 50. Si lo ha publicado recientemente me gustaría sabel donde .


    Estuve  viendo la lápida famosa que ha sucitanto este escitante debate y me pareció que  las lecturas  non son apropiadas, sobre todo las que salieron en el periódico. Yo creo que de la fecha sólo se puede leer Mil :CC.....


    Utilizando la imaginación y sabiendo que en Monfero se decían misas por el Pedro Fernández , El Viejo (1397 -1404), pero no estraba ni su  tumba ni  hay referencias de que estuviera alli enterrado(Hay un códice del A.H.N que habla de los alli enterrados por los que dicen misasl), podemos especular  que fera este el enterrado en Perlío, donde segun algunas referencias tenía  casa y desde donde venía  ejerciendo como señor de Ferrol en nombre de su tío desde 1390.Además, Perlío queda dentro de la jurisdicón de Pontedeume en esa época de la que eran señores los Andrade. La jurisdicón de esta villa llegaba á Narahío.


    Por lo tanto y sabiendo que en Monfero sólo es seguro que esté enterrado Nuño Freire( en 1602 es la única tumba cde los Andrade con cádaver), podríamos especular que la lectura de la fecha pudiera ser Mil CC(CC) IV, lo que encajaría con la fecha de la muerte de este señor que es el IV con el mismo nombre dentro de la familia de los Andrade


    Pero aún con esta suposicón, los Andrade anteriores al  siglo IV, los jefes de familia, usaban el  título de domnus o señor por lo que bien puudiera ser uno de estos. Hai un Pedro Fernández decumentdo en 1268,  otro a principios del siglo XIv, el muerto en Santiago en 1320 y otro lacalde de Ferrol en 1344( No recuerdo bien la fecha pero es por ahí) por lo tanto debemos afinar mas


    Sería preciso que alguien experto en letras aproxiMara la cuestión. A mi me parece una letra similar a la de l sepulcro de su hijo Nuño en Monfero pero no soy experto en estas lides. También había que indagar sobre los documentos alusivos a esta parroquia en los tumbos de Juvia Caaveiro.


    Pero, sabiendo lo sabido, y dado que en título de señor de la casa de Andrade alude  aun linaje constituído en gran casa nobiliaria, quien tiene todas  las de ganar es Pedro Fernández  el Viejo aunque  la tampa, tal como se presenta hoy parece mas bien pobre.


    Hay otra lápida en medio de cascotes  cerca del muro del atro  donde está la que comentamos, per no tiene inscripciones. Al menos no se ven. Sería de mucho interés que en este puñetero pai alguien, en vez de buscar la foto, diera la orde de que expertos  en cuestiones  arquológicas  y de patrimnio dieran orden de hacer una investigación y pusireran la  lápida en un lugar seguro y llevaran a cabo un estudio sobre el tema.


     

  8. #8 ainé 12 de jun. 2007

    Errores habrá a miles!!! Las prisas nunca son buenas consejeras.


     


    Resaltemos los aciertos, siempre avanzaremos más.



     


    Lo que antes dije (domingo, 10 de junio de 2007 a las 22:49) ayuda a entender ciertos “trejemanejes Señoriales” en cuanto a sucesiones, herencias, cesiones y “aparentes dobles-posesiones”. En ocasiones el Señor que figura en los Documentos Legales no es el Señor que hace uso y disfrute de la Propiedad.


     


     


    Línea A-  Los Andrade, Señores del Burgo de Faro y Lendo (amplia zona actual ciudad Coruña)


     


    Lo sigiente, extraído de:


    http://www.estudioshistoricos.com/articulo/cpm/cpm_01.doc


    -Fernando IV


    -Afonso XI


    -Pedro Fernández de Castro (Conde de TastáMara, Lemos, etc).


    -Dona Leonor (esposa del anterior)


    -Martín Sánchez das Mariñas (1366)


    -Pedro Ruiz Sarmiento (1367)


    -Pedro Fernández de Andrade


    -Dona Beatriz de Portugal


    -Pedro de Andrade e Mecía de Meira


    -Pedro Fernández de Andrade (1436)


    -Xoán Freire do Burgo


    -Gomez Pérez das Mariñas (mediados s. XV)


    -María das Mariñas (esposa de Diego de Andrade)


    -Conde de Vilalba Fernando de Andrade (s. XVI)


     


    Línea B-  Los Andrade, Señores de Pontedeume, Villalba*** y Ferrol.


     


    Lo siguiente extraído de:


    http://genforum.genealogy.com/andrade/messages/360.html


    - Nuño Froila [o Freire] de Andrade. Caballero de Alfonso VIII de Galicia. Comendador de la Encomienda de la Barra en 1220, n. 1118, m.1230


    - Pedro F de Andrade m.1248 que MSP y Nuño II F de Andrade. m 1270 (hermanos)


     -Nuño F de Andrade III. m. 1370 (Enterado en Monfero). Fue Caballero de la Banda Armada de Alfonso XI en 1330.


    Padre de:


    --Rui , que continúa la línea de los Señores del Castillo de Moeche


    --Juan Froila de Andrade


     


    -Fernan Peres de Andrade I, n 1326 y m.1380, es el que comienza la linea de 10 Señores y brevemente Condes de Andrada y Villalba.


     1- Juan Froila de Andrade


    2- Pedro III F de Andrade 2do Señor de Puentedeume,Villalba M.1387


    3- Rui F de Andrade 3er


    4- Fernán Peres de A 4to Señor, el Viejo o O BOO bueno n.1326 y murió en 1397


    5- Pedro F de Andrade, 5to


    6- Nuño V 6to Señor, el Malo, m.1440


    7- Pedro Fernández de Andrade 7o Señor m.1436,


    8- Fernan Peres de Andrade V 8vo el mozo m. 1468


    9- Diego, 9no Señor m.1489


    10- Fernando Freyre de Andrade, n.1477, m.1540.


     


    *** Vilalba pertenecía en el s. XIII al señorío de Fernando Ruíz de Castro (Pedro I donó la villa a Fernán Pérez de Andrade o Bo)


     


     


    Línea C- Los Andrade, Señores del Castillo de Moeche (edificado por Fernán Pérez de Andrade o Bo, a finales del siglo XIV)


     


    Lo siguiente extraído de:


    http://genforum.genealogy.com/andrade/messages/360.html


    -Rui F de Andrade y Sotomayor [Pardo o comendador de la fortaleza de Moeche] n 1300, m. 1362. Enciclopedia Heraldica A & A Garcia Carrafa tomo 36. Enterado en S Domingo de A Coruña (su hijo Nuño, n.1320 fundó una rama nueva en Portugal fue Maestro de la
    Orden Militar
    de Cristo en Portugal.)


    -Rui F de Andrade y Sotomayor se cambio el nombre a Lope Nuño Montenegro y Gonzalez por simpatía con su suegro. [n.1330)


    -Arés Lope, Pardo de Celá, Froila de Andrade y Montenegro [n.1362]


    -Juan Nuño Pardo de Celá el viejo F de Andrade y Montenegro [el viejo] [n.1395]


    -Juan Nuño Pardo de Cela F de Andrade y Rodriguez de Aguiar [n. 1429]


    -Arés Nuño Pardo de Cela F de Andrade y Vazquez [n. 1495]


    -Juan Nuño Pardo de Cela Froila de Andrade y Gonzalez-Figueroa [n.1525]


    -Pedro Pardo F de Andrade y Rodriguez [n.1555]


     


    ----[Pardo significa guardian o comendador]


    ----[Peres significa señor y proviene del latin Petriz]


     


     


    Castillo de Moeche


    http://www.dicoruna.es/municipios/Moeche/images/pag25.jpg

    .

    http://www.dicoruna.es/municipios/Moeche/castillo_festival.htm


     


     


     


    Curiosidades:


    -Santa María de Montenegro, vila amurallada  mencionada en documentos del s VI (con la protección de los Montenegro), destruída por un incendio en el s. VIII. En el S. XII figura con el nombre de Vilarente. Actualmente, Vilalba.


     


    -Simón Bolívar, El Libertador, descendiente de una de las ramas de “Andrade y Montenegro”.


     


     


     


     


    Señores de Andrade hay pocos, Señores Da Casa de Andrade....unos cuantos más.


     

  9. #9 Veremudus 13 de jun. 2007

    * Sr. Kallaikoi. Muchas gracias por su Maravilloso cumplido; por el cual demuestra la vieja condición humana de que, cuando NO hay argumentos, se recurre envidiosamente al comentario despectivo, al desprestigio, a la murmuración, y acciones similares. Obrigado!!!. Pero, a vaquiña polo que vale ... jé, jé!!!.


    * En la terminología de Internet, un troll (a veces trol) es una persona que busca intencionadamente interrumpir las discusiones en Internet (por ejemplo en foros) o enfadar a sus participantes, para lo que suele usar mensajes groseros, ofensivos o fuera de tema con la intención de provocar la reacción de los demás. La palabra también se usa para describir dichos mensajes - http://es.wikipedia.org/wiki/Troll_(Internet)

  10. #10 Arianrrod 14 de jun. 2007

    Santa paz!!!

    Andante, no te preocupes, se te ha entendido. Por mi parte no puedo aportarte ningun dato....no tengo ni idea. Estoy enloquecida con la genealogia y los datos de los Andrade y no tengo ni flores de casi nada, asi que de los descendientes que no van por la linea directa....uf, me pillas fuera de juego. Sorry.

    Veremudus, el dato de Alonso de Lanzos, se veia que era un error de escritura, y por mi parte al menos lo entendi perfectamente. Gracias por responder a lo que pregunte sobre el, se ve que los mitos haces estragos y los estudios no se plasman como se debe, claro que no se les da la importancia que tienen, como se ve con el tema de Perlio.

    Kallaoikoi, quiza los que se quejaban ante el rey (Pedro Padron y demas) si sabian que tenia mas hijos y simplemente no los mencionan es sus quejas porque no son objetos de ellas. 

    Creia yo que en Monfero estaban los sepulcros de Nu;o Freire (+1431), de sus hijos Pedro Fernandez (+1435) y Fernan Perez (+1470) y el de don Diego (+1492) y aunque el unico que cuenta con el cuerpo sea el de don Nu;o, creo que si estan los sepulcros sera porque fueron entrrados alli (aunque es verdad que pudieron trasladarlos, pero...valla follon).

    Ahora otra duda....que hay de cierto en lo que se dice de Fernan Perez y Bertrand du Guesclin (o Claquin)?. Fue Fernan Perez el que ayudo a Enrique de TrastaMara y dijo la famosa frase como apuntan muchos historiadores? Parece que no tiene mucho sentido que fuera Guesclin quien lo hiciera puesto que la frase alude a "librar a su se;or" y Enrique no era tal, Guesclin tan solo le ayudaba como enviado de Francia. Sin embargo....con tanta leyenda....existio de verdad tal frase?. No se.

    Mas: en cuanto a ser nieto don Fernando de don Nu;o...la verdad es que lo veo dificil tambien, pero es verdad que la diferencia de fechas entre las muerets de don Nu;o y su hijo Pedro (los a;os 30 del s.XV) y la muerte de Fernan (+1470)....es rara, puede que un hermano mueriea joven y el otro viejo, pero tambien es posible que se perdiera por aqhi alguna generacion y que el Fernan que murio en 1470 no fuera hermano de don Pedro muerto 1435? . Bueno, esto...no es mas que un pensamiento repentino sin nada que lo saque de una mera hipotesis personal.

    Saludos.

  11. #11 Veremudus 16 de jun. 2007


    A ‘Protestaçión’ de Pedro Padrón no ano 1432


    Fernando Dopico Blanco. 2006


     


    * Publicado na revista Atenea nº. 25 (Revista Trimestral do Ateneo Ferrolán)


    Decembro - 2006


     


    A comenzos do século XIII rexístranse os primeiros alcaldes[1] da vila de Ferrol. Para esa época sabemos que a vila era xa de reguengo e que contaba co seu propio concello e oficiais dependentes da autoridade real. No transcurso desa centuria e na seguinte, Ferrol foi acadando dos sucesivos monarcas privilexos e confirmacións[2] tocantes aos dereitos inherentes do seu estatus como xurisdición real. Pero, esta situación mudou radicalmente despois da contenda dinástica entre o Rei Pedro I e o seu medio irmán Henrique de TrastáMara -logo Rei Henrique II- (aa. 1366-69). Para aquel entón, as puxantes vilas e cidades marítimas -xa en reguengo, xa suxeitas ás mitras episcopais- levaban anos a ser un bocado suculento polo que suspiraba a ínqueda e voraz nobreza laica. Unha vez vencedor, o TrastáMara ‘pagou’ con múltiples mercedes o afecto á súa causa dun gran número de cabaleiros e escudeiros entre os que figuraba, precisamente, o teimudo e astuto Fernán Pérez de Andrade o Bo, quen ergueu en boa medida a nobilitas e a facenda da súa casa a través das espléndidas doazóns coas que obsequiouno o triunfante Henrique II. Entre outras, no ano 1371, co señorío da vila e alfoz de Ferrol, que perdía así o seu reguengo secular e pasaba a formar parte do puxante neo-feudo andradino.


     


    Tras unha aparente tranquilidade[3] na etapa de Fernán Pérez, os ferroláns comenzaron a amosar o seu desacougo. Finado o Bo en 1397, sucedeu o seu sobriño Pedro Fernández de Andrade, que estivo poucos anos ao frente da casa. Hacia 1405 aparece xa en escena Nuño Freire de Andrade o Mao[4], fillo do citado Pedro Fernández, quen tivo que facer fronte á sorpresiva sublevación do ano 1431 dentro dos seus dominios[5] e noutras comarcas cercanas; revolta capitaneada polo fidalgo Roi Xordo das Mariñas[6]. No mesmo ano 1431 finou Nuño Freire. Seu fillo maior e herdeiro, Pedro Fernández de Andrade, o seguiu moi de cerca xa quen pasou a mellor vida catro anos despois, en 1435. A Pedro Fernández o sucedeu a súa filla dona María, pero por ser menor de idade estivo baixo a titela do seu tío Fernán Pérez de Andrade o Mozo († a. 1470), fillo segundón de Nuño Freire que faríase finalmente co dominio da casa e por quen habería de seguir a descendencia da liñaxe[7] nos Estados e Casa de Andrade.


     


    O século XV foi prolixo en conflitos entre os diferentes estamentos sociais que configuraban os reinos cristiáns da Península; conflictos aos que non foron alleos tampouco os estragos demográficos causados polas pestes e a fame, anos de carestía e de desastres climáticos. No que toca ao Reino de Galicia, as Revoltas Irmandiñas dos anos 1431 e 1467 foron as máis sonadas, ainda que non as únicas. A primeira tivo como escenario principal os dominios dos Andrade nas comarcas de Ferrol, Eume e As Mariñas. A segunda, máis xeralizada e con maior repercusión, alcanzou a todos os ámbitos da xeografía e da sociedade estamental galega.


     


    Nese marco de conflictividade e de claro enfrontamento contra o abuso feudal organizado principalmente dende vilas e cidades -coa anuencia e aínda co disimulado apoio da monarquía a través de cartas reais para a formación de irmandades-, dáse o 18 de xaneiro de 1432 a ‘Protestaçión’ do procurador ferrolán Pedro Padrón ante as portas do pazo zamorano onde paraba o Rei Xoán II[8]. Alí formalízase un protocolo notarial que recollía a denuncia -‘Protestaçión’- efectuada en nome dos veciños do concello e alfoz de Ferrol contra o mesmísimo Rei.


     


    Este documento, tratado pola historiografía moderna como ‘Protesta’ -que hai que entender no seu significado orixinario de reclamación ou denuncia e non de mera mostra de disconformidade-, toca varios puntos entrelazados entre si que pasamos a relacionar:


    ·         Recolle a noticia da demora, intencionada, por parte do Rei en recibir á legación ferrolá.


    ·         Da noticia de querelas e demandas de xustiza perante o Rei, que tiveran lugar con anterioridade, polos danos e malfeitorías que recibira a veciñanza ferrolá por parte dos Andrade -Nuño Freire e o seu fillo Pedro Fernández- e dos seus homes de armas. Aínda que sexa unha opinión arriscada, coido que se poden entrever indicios de que entre estas reclamacións tal vez estaría a suspensión, ao menos temporal, do señorío dos Andrade sobre Ferrol. Se é que isto non era un feito[9] xa naquel intre.


    ·         Denuncia a actitude e doble xogo do Rei por canto éste -sen haber xulgado as demandas que tiñan feito os ferroláns contra os Andrade- pretendía facerlle mercede do señorío da vila a Pedro Fernández de Andrade, fillo do entón recén finado Nuño Freire o Mao. Pedindo unha moratoria nesta decisión até que se examinasen as reclamacións ferrolá e, polo tanto, a consideración de Ferrol como reguengo no ínterin.


    ·         Dá noticia do antigo reguengo no que estaba Ferrol por mor dos privilexos e confirmacións outorgados polos “Reyes anteçesores de nuestro sennor el Rey, los quales por su Alteza nos fueron e son confirmados e otorgados, e por su Sennoría fecho juramiento por su fe rayal delos guardar e mantener segúnd que en-ellos se contyén”. Aquí temos unha clara referencia ao Privilexo de confirmación outorgado por Xoán II no ano 1429.


    ·         Desautoriza o valor da mercede real no caso de que lle fora outorgado o señorío ao Andrade, acolléndose ás exposicións e avaliacións anteriores. Este feito suporía unha perigosa desobediencia ao Rei. Pero, precisamente, os privilexos anteriores habilitaban ao concello de Ferrol na posibilidade de facer este movemento e situaban ao Monarca no plano da ilegalidade, xa que este non estaba a comprir co estipulado nos privilexos e na súa propia confirmación de reguengo de 1429. Por tanto, con esto quedaría máis que xustificada e lexitimada a rebelión do ano 1431 e calquer outra que poidese suceder con posterioridade.


     


    Ao ferrolán Montero Aróstegui debémoslle a primeira cita desta ‘Protestaçión’, da que realiza unha transcrición completa na Historia y descripción … del Ferrol[10]; se ben non clarexa a súa procedencia ou localización e di traballar cunha copia do que cualifica como “curioso documento”. Poucos anos despois, o tamén ferrolán Benito Vicetto na súa Historia de Galicia realiza unha transcrición parcial, acompañada de varios comentarios ao texto[11]. Vicetto cita a este manuscrito como legaxo número 1 dentro do Arquivo Municipal de Ferrol[12]. Sen embargo, o texto orixinal non se conserva en Ferrol, nin tampouco copia ou traslado, pero si no Archivo General de Simancas -Valladolid-; o que garantiza a conservación da memoria deste feito singular para a historia de Ferrol e de Galicia. A transcrición de Montero Aróstegui -sospeitosamente idéntica a unha con letra decimonónica que se atopa adxunta ao pergameo do AGS- foi a que seguiron ou reproduciron todos os investigadores e historiadores que se ocuparon do tema. Mais porén, a estas alturas, coido que é necesario achegar este texto con criterios de transcrición[13] actuais, de xeito que os lectores e investigadores o poidan apreciar máis cercano ao seu verdadeiro sabor orixinal.


    Por último quedaría tratar sobre o valente procurador ferrolán Pedro Padrón, pero lamentabelmente nada podemos aportar á súa figura xa que, salvo esta fugaz aparición documental, non temos ningún outro rastro que nos permita falar verbo del.


     


    Zamora: 1432, xaneiro, 18.


    Acta notarial ante as portas do pazo “adonde posava nuestro sennor el Rey” que contén a ‘Protestaçión’ efectuada por Pedro Padrón, veciño e procurador da vila e concello de Ferrol, por canto o Rei Xoán II non o recibía para xulgar sobre as querelas contra os danos e malfeitorías executadas por Nuño Freire de Andrade e o seu fillo Pedro Fernández “e de sus escuderos e omes por su mandado”, e pretendía contra dereito facerlle mercede do señorío de Ferrol ao dito Pedro Fernández de Andrade, no cal non consentían os veciños amparándose nos Privilexos Reais que posuían de antigo.


    ·          Archivo General de Simancas, Patronato Real, 58/25.


    ·          Soporte en pergameo. Perante Álvaro Afonso de ¿Estoa?, escribán e notario público de Zamora.


    ·          Edic. MONTERO ARÓSTEGUI, José. Historia y descripción … del Ferrol; Madrid, 1859.


    ·          Edic. parcial VICETTO, Benito. Historia de Galicia; Ferrol, 1872.


    ·          Transcripción: Fernando DOPICO BLANCO, 2006.


    ·          Nota do transcriptor: As abreviaturas de palabra que se atopan no orixinal desenvólvense mediante letra cursiva. As barras utilízanse para indicar cambeo de liña. As maiúsculas, acentuación e puntuación están suxeitas aos criterios modernos de escritura e sintaxe.


     


    En la çibdat de Çamora ante las puertas delos palaçios adonde posava nuestro sennor el Rey, diez e ocho días del mes de enero anno del naçimiento / del nuestro Sennor Ihesu Xрisto de mill e quatroçientos e treynta e dos annos. En presençia de mi Álvaro Afonso ¿d-Estoa?[14], escrivano del dicho sennor Rey e su notario público / en la su corte e en todos los sus reinos e delos testigos de yuso escritos, pareçió Pedro Padrón vezino dela villa de Ferrol del reino de Galicia et / presentó e fizo leer por mi el dicho notario un escripto de testigos e protestaçión fecho ennesta gisa: Notario presente. Daredes testimonio a mi Pedro Padrón, procurador del / conçejo dela villa de Ferrol, desta protestaçión que por ante vos fago aq ante las puertas del palaçio de nuestro sennor el Rey[15] por quanto non puedo aver su presençia. / E digo que por quanto yo, en nonbre del dicho conçejo, he dado çiertas querellas por çiertas peticiones que ante el dicho sennor Rey presenté en el su muy alto / Consejo, querellándome en el dicho nonbre delos muchos males e dannos, cohechos de pechamientos e arraçionamientos e muertes de onbres e personas e despobla- / -myentos dela dicha villa que de Nunno Freyle d-Andrade[16] e de su fijo Pedro Ferrándes[17] e de sus escuderos e omes por su mandado reçibimos e avemos reçibido / fasta aq. Et agora, antes delos vezinos dela dicha villa seyeren proveydos de remedio de justiçia çerca los suso dichos males e robos e dannos et espechamientos[18] e prisiones de onbres e mugeres e fuerças e desagisados que les asi fueron fechos segúnd dicho es, fisiéronme entender qu-el dicho sennor / Rey, non acatando a-lo suso dicho, a fecho o quiere faser merçed al dicho Pedro Ferrándes dela dicha villa e su tierra dándole el senorío della. Por ende, / que yo en el dicho nonbre protesto que caso que al dicho Pedro Ferrándes sea fecho merçed del sennorío dela dicha villa e su tierra antes qu-el dicho conçejo e besinos d-el sean / proveydos de remedio de justiçia çerca los suso dichos males, robos e dannos e muertes e prisiones e cohechos e arrançonamientos[19], nin sieren punydos, nin / nos aber dello nin de parte dello alcançado conplimiento de justyçia, que al dicho conçejo e besinos e moradores d-el non corra tienpo al su derecho çerca los / suso dichos males et robos e dannos por non poder al presente alcançar conplimiento de derecho, et que al dicho conçejo quede e esté e sea sano, et / eso mesmo a-los vesinos d-el, su derecho para lo segyr e acusar e demandar sienpre e en todo tiempo, onde e quando e como e ante quien devieren. Otrosy, por quanto / la dicha villa de Ferrol perteneçe a-la corona rayal de nuestro sennor el Rey segúnd los privillejos que en-nesta rasón tenemos e que sobre ello nos fueron dados por / los Reyes anteçesores de nuestro sennor el Rey, los quales por su Alteza nos fueron e son confirmados e otorgados, e por su Sennoría fecho juramiento por su fe rayal delos / guardar e mantener segund que en-ellos se contyén. Et agora es venido nuevamente a notyçia de mi el dicho Pedro Padrón, procurador del dicho conçejo, que su alta Sennoría / quiere faser merçed dela dicha villa al dicho Pedro Ferrándes de Andrade contra todo lo suso dicho e non catando a ello, quebrantando los dichos privillejos e usos et / costunbres a que fuemos e somos poblados. Por ende, que yo, en-el dicho nonbre, non consiento en ninguna nin alguna graçia e merçed que dela dicha villa e su tierra sea fecha / al dicho Pedro Ferrándes, et protesto que si le es o fuere fecha que sea en sy ninguna e de ninn valor et de cómo lo digo. Pídolo por testimonio sinado para / garda del dicho del dicho (repetido) conçejo dela dicha villa e vesinos della e de su tierra e alfozes e mia en su nonbre. Testigos que a esto fueron presentes: Juan Sánches / de Valladolid[20] e Juan delos Santos, pescador, vesinos dela villa dela Crunna[21], et Pedro Lópes, vesino dela villa dela Pontedeume, e otros. Et yo el dicho / Álvaro Alfonso, escrivano e notario públyco sobre dicho, porque fuy presente a todo lo que dicho es escriví esta carta e fize en-ella este mio sig- (signum) -no / que tal es ///.


    Reverso do pergameo.


    1432 años. / Protestaçión que hiso el procurador dela / villa de Ferrol que non consentía en la merçed / que el Rey fisese dela dicha villa ny / de cosa della a Pedro Fernándes de Andrada. / Hízose ante las puertas del Rey en / Çamora, a xviii de enero Mccccxxx / ii ///.








    [1]Documentación en LOSCERTALES DE G. DE VALDEAVELLANO, Pilar. Tumbos del Monasterio de Sobrado de los Monjes; Ministerio de Cultura, Madrid, 1976.



    [2] Referencias e transcricións dos privilexos e confirmacións en MONTERO ARÓSTEGUI, José. Historia y descripción … del Ferrol; Madrid, 1859.



    [3]Se cadra só foi unha tranquilidade aparente, xa que non temos documentación que bote luz sobre a reacción da veciñanza ferrolá ante a inesperada mercede henriqueña ao Andrade. Cabe dentro do posible que houbese xa daquela reclamacións en contra da doazón real.



    [4]Alcumado o Mao pola historiografía posterior.



    [5]Noticias sobre a revolta de 1431 na “Crónica de … Juan II”; Crónica de los Reyes de Castilla (vol. II), Biblioteca de Autores Españoles (t. LXVIII), Madrid, 1953.



    [6] Con moitas precaucións e incógnitas non resoltas, cabe considerar a hipótese deste capitán irmandiño como o mesmo persoeiro que outorgou testamento na cidade de A Coruña o 24/12/1457. Non obstante, este testamento non aporta probas definitivas. A este respecto ver URIARTE BASADRE, Florentino. “O testamento de Roi Xordo das Mariñas. Copia de 1503 sobre un orixinal de 1457”; en Grial nº. 74, 1981, pp. 514-520. Ademais semella que este Roi Xordo das Mariñas, rexedor da Coruña, é o mesmo que finou violentamente no mes de xuño de 1458 a mans de Fernán Pérez de Andrade o Mozo e dos seus homes, segundo testemuña o seu tío Gómez Pérez das Mariñas. Ver PARDO DE GUEVARA Y VALDÉS, Eduardo. Los Señores de Galicia (Tomo II); Col. ‘Galicia Histórica’, Fundación P. Barrié de La Maza, A Coruña, 2000. Ibi, doc. 140, pp. 121-123.



    [7] Para o coñecemento da liñaxe dos Andrade e do seu comportamento resultan imprescindibles os traballos de GARCÍA ORO, José. Don Fernando de Andrade, Conde de Villalba (1477-1540); Xunta de Galicia, 1994. DE CASTRO ÁLVAREZ, Carlos & LÓPEZ SANGIL, José Luis. “La genealogía de los Andrade”; en Cátedra nº. 7, Pontedeume, 2000. DE CASTRO ÁLVAREZ, Carlos. “Sobre el eslabón perdido y los parientes cercanos de Fernán Pérez Andrade o Boo”; en Cátedra nº. 9, Pontedeume, 2002.



    [8] Xoán II, rei entre 1406-1454.



    [9] Para este argumento non debemos esquencer os feitos da anterior Revolta Irmandiña e da inmediata morte de Nuño Freire, cun vacio de poder ao menos temporal.



    [10] MONTERO ARÓSTEGUI, José. Historia …; ob. cit. Ibi, Sección 2ª, pp. 294-296.



    [11]VICETTO, Benito. Historia de Galicia; Ferrol, 1872. Ibi, Tomo VI, XIII, pp. 35-40.



    [12]Sen embargo, no relatorio de fondos arquivísticos de Ferrol que realizou Montero Aróstegui no ano 1850 non aparece rexistro deste documento, nin coincide tampouco a sinatura empregada por Vicetto. A este respecto ver GARCÍA LÓPEZ, Mª. Xesús. “Instrumentos de descripción do Arquivo Municipal de Ferrol: O inventario de Montero Aróstegui (1850)”; en Estudios Mindonienses nº. 19, 2003.



    [13] Cómpre sinalar que existe cita recente deste documento coa súa localización e sinatura no arquivo de Simancas no traballo de VÁZQUEZ LÓPEZ, María Jesús. Ferrol e a comarca ferrolá na Idade Media. Do século X ao XVI; Concello de Ferrol, 2001; Ibi, doc. XXI, p. 61. Pero, lamentabelmente, esta profesora ofrece unha versión do texto moi extraña, castrada e deturpada, xa que non é nin unha transcripción nin unha rexesta ou escolma e induce a confusión.



    [14]Teño dúbidas na lectura do apelido. Podería referirse tanto ao patronímico da liñaxe dos Estoa, de orixe galega, como a liñaxe vascongada dos Estúa. Por outra parte, cabe clarexar que tanto na transcripción do AGS como na de Montero e na de Vicetto despachan o asunto iñorando o apelido e anotando que non se lé, o cal non é certo. Outra cousa é a lectura e interpretación que se poida facer.



    [15] Xoán II.



    [16]Sic: Nuño Freire de Andrade.



    [17]Sic: Pedro Fernández. Trátase de Pedro Fernández de Andrade.



    [18]Sic: despechamientos.



    [19]A sílaba final: -tos; desenvolvida en letra moi miúda enriba da -am-.



    [20] Curiosamente este mesmo apelido, Valladolid/Balladolid, aparece asociado á cidade da Coruña vintecinco anos despois -a. 1457- no xa citado testamento de Roi Xordo das Mariñas, quen deixa como un dos seus compridores a “Diego Sanchez de Ballid, mercader”. Ver URIARTE BASADRE, ob. cit.



    [21]Sic: A Coruña. Resulta de interese reparar que neste texto a poboación herculina cítase como vila e non como cidade, título que xa se lle adxudicaba noutros documentos da época.

  12. #12 lamigueiro 18 de jun. 2007

    Hola a todos los foreros de Celtibería,


    Quisiera ayudar a desenMarañar este lío sobre lo que a mí atañe. Yo he hecho un par de trabajos publicados en mi blog Xenealoxías do Ortegal. El primero se trató de un arbol genealógico de los Andrade ilustrado, publicado en la primera etapa. En el lo apuntado sobre Fernán Pérez de Andrade "O Mozo" dice: Fernán "O Mozo", Pérez de Andrade, Sr da Casa de Andrade a morte da súa sobriña María. Añado a continuación la fecha de fallecimiento de Fernán Pérez O Mozo (+1470). Existió un arbol anterior que no conservo, pero efectivamente quiero aclarar que la fecha de 1442, no se trata de la fecha de nacimiento de Fernán Pérez (como bien apunta el amigo Veremudus), sinó la fecha aproximada de cuando aparece ejerciendo como Sr de la Casa (las fechas de nacimiento las suelo siempre anteceder de un *, a mis trabajos me remito).


    El segundo trabajo publicado en la segunda etapa titulado: La Casa de Andrade s. XIV-XV, a la luz de su bibliografía, consistía en un archivo en PDF donde los apuntes sobre Fernán Pérez dicen así:


    Fernán Pérez de Andrade59 (Nuño Freire de Andrade, Pedro Fernández de Andrade, Juan, Rui, Juan) murió en 1470.


     


    Llamado "O Mozo". Señor de la casa Andrade desde 1440,  fue tutor de su sobrina María de Andrade heredera de la casa la muerte de su padre Pedro Fernández.


     


    "... Que Fernán Pérez su hermano siendo el dicho Pedro Fernández en Castilla prendiesea o dito Diego de Samboulo yaéndo co castelo de Andrade preso en cadea de ferro, fojendo do castelo saltando da zima da bara del con as ditas cadeas, do cal salto veo morrer, segun foy e notorio e se mostrase por notorio publico quanto mester for, e por ende que a el era ynposible do o entegar..."


     


    Según Couceiro Freijomil: "el rey don Juan II, el nueve de julio de 1442, encontrándose en Valladolid, confirmó en el señorío de Ferrol a este Fernán Pérez, el cual se le llamo o Mozo"


     



    Fernán se casó con María de Moscoso Montaos de Dubra y Becerra de Cances60, hija de Juan Becerra.


     


    "El castillo de las Encrovas con su val e tierra es el a vuestra mesa arzobispal e tenialo de vos que de vuestra eglesia Juan Becerra de val de Veiga por título que de ella le fezistes en forma acostumbrada según por semejante se faze a los vuestros vasallos, el a vuestra Iglesia. Et sabido en como el dicho Juan Becerra dispuso del dicho castillo e. tierra el que lo dio en casamiento con su fija a Fernán Pérez de Andrade fijo de Nuño Freire: e por la semejante vía le dio las dichas feligresías de Santa María de Queijas e de Santa María Denxebre en son de la vuestra eglesia". López Ferreiro, Antonio. Fueros municipales de Santiago y de su tierra tomó II página 151



    Existe una relación de la Casa de Andrade en Xenealoxia.org, donde se cita como bibliografía un trabajo mío sobre la Casa de Maceda, pero yo no soy el autor de la relación que le precede sinó solo se toma para dicha relación apuntes de mi trabajo que competen a los descendientes del Sr de Ois y As Mestas.


    Un abrazo a todos los foreros y espero haber disipado alguna duda


    Jose Luis Lamigueiro


     


     

  13. #13 Veremudus 26 de jun. 2007

    - Perdón. Continuo lo anterior.


    - Sin embargo, se me ocurre que esta historieta sucesoria de los Longobardos, pudiera tener su origen en una pseudocopia o interpolación de una leyenda que recogió el Conde de Barcelos en su nobiliario, escrito tempranamente en la segunda mitad del siglo XIV. Allí, este noble portugués reseñaba una leyenda sobre la hipotética ascendencia de la poderosa familia gallega Froilaz-Petriz (más conocida como familia condal de Traba y TrastáMara, ss. XI-XIII), de los cuales decía que descendían de un conde Dom Mendo, que era de la estirpe de los Godos y que había llegado a Galicia por mar, con ínfulas de ser rey, naufragando en la tierra de Trasancos (actual comarca de Ferrol). De este naufragia solo se habrían salvado él y otros cinco caballeros, orígen de otros tantos linajes, entre los que se encontraban los Andrade (cit. BARCELOS, Conde de. Nobiliario; título VII, Colección Bibliófilos Gallegos, Santiago, 1974). Esta leyenda recogida tempranamente por Barcelos, aparece más tarde en nobiliarios y cronicones españoles, con diferente fidelidad a la original ...

  14. #14 Arianrrod 01 de jul. 2007

    De los primeros datos que obtuve de la familia Andrade recogidos en el AHN (que desde luego...), en el libro de apellidos que se puede consultar con la historia y demas, decia justo despues de nombrar a los longobardos como primer origen de este apellido y de otros algo asi:

    Un obispo de Orense, don Servando, confesor de don Rodrigo y don Pelayo (lo que suena a fantasioso, ciertamente) dejo escrita una histortia de esta familia y Pedro Legino, otro obispo posterior anoto en dicha historia que el que fundo el linaje Andrade se llamaba Androge y que se establecio en un lugar entre Pontedeume y Ferrol donde ya habia un castillo.

    No dice mas al respecto y luego continua diciendo que por el año 1150 era sucesor de este Bermudo Perez de trava, conde de trastaMara y Señor de las Villas de Monasterio y Sobrado, que se caso con doña Teresa de Portugal y tuvieron a Rui Perez de Andrade, trece de Santiago y el cual figura en las Cronicas de la Orden en 1190, Bermudo freire y NUño Freire, comendador de la Enomienda de la Barra en 1220....etc...etc

    Supongo que estos datos estan obsoletos porque ya no me fio nada de los que lei en la Seccion de la Nobleza, la verdad.

    Un saludo.

  15. Hay 14 comentarios.
    1

Si te registras como usuario, podrás añadir comentarios a este artículo.

Volver arriba