Autor: Bandeirante Tupi
sábado, 10 de diciembre de 2005
Sección: Artículos generales
Información publicada por: Bandeirante


Mostrado 29.758 veces.


Ir a los comentarios

Gallaecia Meridionalis + Lusitania Septentrionalis

Portugal foi a síntese entre o Condado de Portucale e o Condado de Coimbra, logo a síntese original entre a Galiza Meridional e a Lusitania Setentrional

Em primeiro lugar existiu o núcleo forte demográfico do Entre-Douro-e-Minho, tecnicamente parte da antiga Gallaecia e que teve a sua capital sueva em Braga. Esta região foi invadida, mas nunca foi ocupada ou dominada inteiramente pelos árabes e seguramente houve uma continuidade demográfica, religiosa, política e principalmente lingüística desde a Idade Média. Se alguns nacionalistas galegos insistem em colocar a equivocadíssima posição de que a língua portuguesa resume-se a um simples prolongamento da língua galega, o Entre-Douro-e-Minho foi a Galiza Meridional, a Galiza que deu certo politicamente e formou o seu próprio Estado e jamais se submeteu à dominação política e linguística castelhana (para alguns nacionalistas galegos o Brasil falaria galego imaginariamente ! http://www.udc.es/dep/lx/cac/sopirrait/sr044.htm ). A atual língua portuguesa é a língua desta região, a língua do Entre Douro e Minho, evoluída socialmente ao longo dos últimos 800 anos de Portugal. A viabilidade de Portugal efetivou-se pela junção e síntese política entre o Condado de Portucale e o Condado de Coimbra http://www.celtiberia.net/articulo.asp?id=1379, no qual a existência de uma fronteira de conquista ao sul determinou a existência política de Portugal e a separação do resto da Galiza ao norte. Deve haver grande continuidade genealógica das populações cristãs do Entre Douro-Minho, que continua a sua língua, o antigo galaico-português no atual português, de modo que a língua da reconquista portuguesa foi este dialeto romance daí gerado e nascido. O Estado de Portugal foi a síntese inicial entre o que seria a Gallaecia Meridionalis e a Lusitania Septentrionalis.

A pior ofensiva moura aconteceu pouco antes da virada do ano 1000. Al-Mansur saqueou e incendiou as principais localidades cristãs. Até mesmo o Santuário de Santiago de Compostela foi saqueado em 997. Esta foi a mais destrutiva ofensiva moura, a mais destrutiva ofensiva moura desde a conquista inicial de Tarik, quando cruzou o estreito em 711.

A primeira fronteira ibérica mais consistente entre os cristãos e os mouros somente pode ser estabelecida por volta das primeiras décadas do século XI, por volta de 1040. No ocidente da península a fronteira basicamente seguia a linha do Entre Douro e Minho.
http://libro.uca.edu/socwar/map1.jpg

O Norte da Galiza e a Galiza Meridional formariam um segmento de homens livres, proprietários e que forneceriam a base de recursos humanos para a reconquista.
Lendo alguns dos excelentes textos sobre a história ibérica (http://libro.uca.edu/title.htm) é possível reconhecer alguns padrões sociais, culturais e políticos na nossa história remota.
"For many years it was believed that galician rural society below the élite levels consisted entirely of such criatio-people. Recent research has established that there existed an intermediate and very sizeable class of free property-owners -- allodialists they would be called elsewhere -- who unlike [15] the criatio-men acknowledged no lord below the king.(39) This rural middle class was densely distributed over the whole face of galicia. The evidence for its existence is furnished by innumerable charters recording sales and donations of land which survive in the cartularies of monastic houses such as Celanova and Sobrado. These alienations were invariably made without the sanction of any lord". http://libro.uca.edu/sjc/sjc.htm

A presença deste segmento de proprietários livres é a base da existência de uma forma de identificação e gestão territorial abaixo das freguesias - o "lugar". Freguesias são compostas por "lugares". Seria interessante a análise diferenciada entre a aldeia, termo árabe e o lugar, termo romance, refletindo as morfologias físico-territoriais entre o norte e o sul.

"In galicia the word most commonly used to describe a unit of settlement is logar (This is the rendering in Gallego. The Castilian term is lugar. The words are of course derived from Latin locus.) The logar is a smallish village, it might today have a population of anything between fifty and three hundred people. The homesteads are normally scattered, there is not the tight bunching together that one finds in the typical pueblo. Each of them is surrounded by a complex of little yards, middens, orchards, vineyards and diminutive fields. Haphazardly strung out along a stream or road, on either side of a valley or near a suitable anchorage for fishing boats, the settlement may be distributed over a surprisingly large area. The logar does not have a centre, a focal point-again in contrast to the pueblo, which invariably has a central plaza, or square. It is characteristic that the road leading to such a settlement, which the visitor might expect to form a principal artery, dissolves within the logar into a confusing network of narrow lanes, with sharp twists and turns, unexpected dead-ends, and a disconcerting way of suddenly turning into a farmyard or of simply petering out on the edge of woodland or marsh: a maze where only the livestock appear to know their way about. All the evidence at our disposal suggests that the morphology of the galician logar was much the same a millennium ago as it is today. That evidence is furnished by hundreds of charters recording donations, sales and leases of tiny parcels of land. The terms in which and the detail with which the bounds are described in these documents instantly call to mind the layout of the modern galician logar"
http://libro.uca.edu/sjc/sjc.htm

Quem é que criou as bases remotas da língua galaico-portuguesa, que evoluiu para o português moderno ? O fato é que somente um "povo" cria uma língua como realidade social, somente um grupo étnico cria uma língua étnica e que se converte em língua nacional com a criação de um Estado Nacional. Isto implica um substrato demográfico denso e consistente o suficiente para estabelecer fronteiras, tal como a fronteira das primeiras décadas do século XI. A estrutura política estatal reforçaria e garantiria a língua portuguesa como uma das maiores línguas mundiais ao longo dos séculos. Mas houve um substrato demográfico anterior à criação de Portugal. O Estado ampliou a língua, mas somente grupos superiores nunca poderiam criar línguas, fato que pertece a uma demografia popular. A própria varonia real portuguesa é uma família de origem estrangeira no século X, quando um importante segmento local já falava o arcaico galaico-português. As bases de recrutamento e colonização para a guerra de reconquista, para a expansão ao sul e para a formação de Portugal estiveram fundamentadas em uma massa demográfica galaico-portuguesa previamente existente e disponível para as tarefas militares e de ocupação dos territórios ao sul. Qual teria sido a proporção desta gente na formação da população ao sul do Douro, ao sul do Mondego, do Tejo e no Algarve é um fato difícil de ser medido. Qual teria sido a proporção de população moçárabe e moura mantida após a conquista portuguesa no território ao sul do Douro ?
Encontrei o que eu procurava. Uma estimativa sobre o número de 650 freguesias no Minho em meados século XI, por volta da fronteira de 1040-1050. Eis a prova da população povoadora e fundadora do Estado Português e um cálculo estatístico do número de freguesias portuguesas pioneiras, todas no território da antiga Galécia Romana.

O Brasil só alcançaria a quantidade de 650 freguesias ao longo do século XVIII !

Na verdade a nossa fronteira não parou de avançar nos últimos 1000 anos. Atualmente encontra-se em remotas regiões da Amazônia, nas novíssimas áreas de expansão e povoamento da língua portuguesa.

BREVES NOTAS SOBRE PRESURIAS DO SÉCULO IX NA TERRA PORTUCALENSE

A RESPEITO DE VlMARA PERES por SÉRGIO DA SILVA PINTO

A revelação, que se deve ao Prof. Avelino de Jesus da Costa, dos primitivos censuais de Braga e Guimarães com as suas 650 freguesias, já organizadas, em meados do séc. XI, bem denota por estas partes uma população presa à terra de muito longa data. Sem essa população pré-existente à Reconquista, como ele adverte, essas centenas de freguesias levariam séculos a formarem-se, não há dúvida: o repovoamento de Afonso III trouxe apenas novos colonos, nos arredores de Braga e às portas de Braga, igrejas prístinas persistiram desde a época bárbara (S. Vítor, Montélios, Dume). Como é óbvio, o facto importa a permanência dos habitantes. Uma necrópole do séc. IX-X, nas proximidades da igreja de S. Vítor (que eu próprio revelei à Arqueologia portuguesa, com a preciosa confirmação de manuel chamoso lamas) (16) veio corroborar a perspectiva do mencionado historiador. Ora, sendo assim, a recolonização da Terra Portuga-lense no séc. IX, se em parte, que se não contesta, foi devida à gente galega chegada do norte, também provirá, mercê dos novos quadros político-administrativos, da irradiação daqueles núcleos populacionais anteriores, que se mantiveram, nos seus rincões durimínios, através da invasão sarracena.
http://ler.letras.up.pt/revistas/documentos/revista_15/artigo1081.doc

O Brasil teria um peso fundamental na sobrevivência econômica e política de Portugal entre os séculos XVII e XIX. Atualmente é o Brasil o centro mais importante em termos quantitativos da antiga língua galaico-portuguesa em função do seu peso populacional.

O Bandeirante Tupi
RCO
Brasil


No hay imágenes relacionadas.

Comentarios

Tijera Pulsa este icono si opinas que la información está fuera de lugar, no tiene rigor o es de nulo interés.
Tu único clic no la borarrá, pero contribuirá a que la sabiduría del grupo pueda funcionar correctamente.


    No hay más información.
    ...0

Si te registras como usuario, podrás añadir comentarios a este artículo.

Volver arriba