Comentarios

Pulsa este icono si opinas que la información está fuera de lugar, no tiene rigor o es de nulo interés.
Tu único clic no la borarrá, pero contribuirá a que la sabiduría del grupo pueda funcionar correctamente.

---

1. 

   #1 crougintoudadigo 11 de abr. 2008

    Y retornando a Bembribre, uno de los lugares favoritos de Tapeo de nuestro trasnillo sumicio Mobinicio, Crougintoudadigo y su caro paredros, ponen la segunda parte de la primera parte.

   
   
   

   Vela? a revisi?n da transcrici?n ?ntegra aparecida na p?xina Web mencionada[1]:

   
   

    

   
   

    

   
   

    

   
   

    

   
   

   COMENTARIO DO PRIMEIRO EDICTO.

   
   

    

   
   

   Esquecidos  trala desaparici?n do chorado Seminario de Estudios Galegos os grandes estudios, e a perenne referencia de N. D.Foustel de Coulanges[2], de H. Hubert[3] e de poucos m?is, f?iseme aqu? inescusable o lembrar que fiando m?is na acci?n demoledora da piqueta romana que no continu?smo e perennidade do esp?rito ancestral, os intentos por crear modelos  organizativos foron moitos, horizontais e sincr?nicos todos eles, partindo de un antes  e de un despois , do fr?volo recurso aos ba?os aplicables ? Idade do Ferro en momentos estelares ou teatrais, m?is estimados canto m?is decadentes, (como o efecto da concesi?n do ius latii ) de ?cido n?trico institucional. Todos, ou case todos,  ladeando ou rexeitando a posibilidade advertida por Florentino L?pez Cuevillas nos anos trinta dunha secular continuidade institucional, ignorando a mantenta as proxecci?ns de larga duraci?n e alcance que tentamos retomar en estes papeis, virando as costas, segundo o penso m?is por dificultade idiom?tica que por temor, aos modelos factogr?ficos, hist?ricos, ling??sticos, etnogr?ficos e mitol?xicos comparatistas, prefiren romper consciente e vontariamente o f?o conductor dunha incomod?sima, esixente dun mediano equipamento en moitas disciplinas, conexi?n entre a Galicia Pre-romana e a Galicia Medieval, perdendo no troco as ?nicas v?as fiables de acceso ?s categor?as sociais, e aos espacios xurisdiccionais da nobreza e do pobo Galego, ?s m?is vellas linaxes de Europa que dende os castros ou as aldeas fortificadas, integrados estes nunha unidade maior a Traba ou Toudo, nos levan paseni?o ?s villae medievais, inseridas, sen extinguirse nunca o lume das lareiras, no mesmo espacio e na mesma xurisdicci?n do vello castro e  no mesmo Territorio Pol?tico, unidade maior ou Terra que no presente traballo chamamos treba, e hoxe poderiamos, comoa denominaron Civitas e Populus os romanos trala conquista, nomear  bisbarra .

   
   

    

   
   

   Antes de, hai catro ou cinco anos, se converter na nosa m?is devota e m?is encuberta seguidora polos nosos marcos e xurisdicci?ns, a chamada arqueolox?a espacio-paisax?stica  galega, imitando con m?is rebumbio que noces uns paradigmas de an?lise espacial dos anos 70  aplicados ? teor?a do central place [4], tentaba ?s apalpadas -quae verborum inmoderatio-, durante un aceirado e xeado inverno, reconstru?r , a paisaxe castrexa; un tempo Filipiense , a modo de quinta glaciaci?n Galega, na que arrefriar?an -e cun espectacular alarde de medios, en relaci?n inversa aos resultados obtidos, posibilitado pola peculiar estructura parental, clientelar, institucional e conxuntural dos seus voceiros, ? siciliana, a?nda arrefecen e arrefriar?n- o panorama arqueol?xico galego unha morea de paisaxes Boschianas, deenguedelladas taxidermias, ? vista est?n, e de pasteladas teses.

   
   

    

   
   

   En 1991[5]  e de novo en 1992 ao falar de A Terra como fundamento do Artellamento pol?tico e institucional de Galicia  xa estabamos en condici?ns de apuntar como Xunto ao xerarca relixioso con mallada para a exacci?n de rendas propia, o pr?ncipe exerce a funci?n soberana a traveso dos lazos de clientela que o vinculan aos se?ores dos Territorios econ?micos fragmentados [os se?ores dos castros e dos seus espacios xurisdiccionais] que conforman a Treba [6]. Neste Contexto institucional profundo sinalamos como individuos ou colectividades entraban en dependencia cun[ha] Treba ou cun nobre. Principes (e t?dolos seus efectivos con el) recib?an a submisi?n de particulares ou de unidades territoriais posiblemente a traveso dunha solemne cerimonia rexistrada ocasionalmente en torno ? sagrada pedra comunal [Croio Teut?tico crougintoudadigoe  ou altar rupestre da comunidade toudopalandaigae  [7]] do [lugar onde se celebraba a Asemblea da comunidade] *Oenac[h]/ Forum en torno ? que [dun xeito similar ao papel desenvolvido en similares circunstancias polo altar da igrexa Medieval] se fan estes pactos, procedemento non exclusivo dos Romanos, estas relaci?ns te?en un car?cter vertical que se corresponde coa estructura xerarquizada das sociedades cabaleirescas e en absoluto implican relaci?ns entre iguais (ex pari), sen?n supeditaci?n e vasalaxe pois os encomendados (clientes) pasaban in fidem acceptos  a engrosar os efectivos xentilicios do patr?n que os recebe como clientela s?a e dos seus .

   
   

    

   
   

   Os as? acollidos, encomendados se commendare  [8] ao patronus integraban como familiares a s?a clientela[9]. Unha linguaxe institucional moi espida, moi arcaizante e ? vez sumamente pl?stica. Nese mesmo marco enc?drase o modelo de relaci?n entre o poder mon?rquico e a oligarqu?a territorial da Galicia Medieval, e, antepasado dereito, en estado puro, do sistema vasal?tico feudal, o discriminado artellamento xer?rquico dentro do Territorio regula tam?n as relaci?ns humanas.

   
   

    

   
   

   Porque este procedemento era similar ao dos ind?xenas (Susarros / Lougeios, etc.) os hospitia ser?an utilizados con grande efectividade polos romanos para establecer n?s de clientela coas unidades pol?ticas de base territorial [as trebas] da Gallaecia. Tralo establecemento de relaci?ns de clientela Roma est? plenamente lexitimada para usar os homes de armas dos pr?ncipes territoriais da Gallaecia Antiga no seu beneficio e tam?n para exercer unha acci?n fiscal recibindo entre os obsequia o pago dun tributo (censum) en determinadas datas. 

   
   

    

   
   

    

   
   

   O contexto preb?lico, onde as rifas pol?ticas internas interterritoriais substitu?ranse trala conquista da Gallaecia, e durante todo o Imperio, por un grande teatro de operaci?ns no que participaban compa??as artelladas en torno aos seus mandos naturais e insignias tribais (vexillum) e as xentes dos territorios pol?ticos aut?nomos do Noroeste que logo recibir?an o nome xur?dico de peregrini, homes libres gobernados de acordo cos seus usos e costumes vivindo autonomamente dentro da esfera abafante de Roma[10], dar?a paso, por motivos e circunstancias, segundo se desprende do xu?zo dos histori?grafos, similares aos motivos e circunstancias que moveron aos brit?ns, dramaticamente expostos estes en acendidos discursos por T?cito no seu Agricola, a sublevarse contra o abuso fiscal imposto polo dominador romano, ao alzamento xeneralizado de todas as trebas do Noroeste e do Norte Peninsular unidas as s?as forzas no 27 a.C. para sacudirse o xugo imperial.

   
   

    

   
   

   Vemos sublevarse, loitar acubillados nos montes e nas fragas e morrer heroicamente aos Astures -da man de Estrab?n, de Floro, de Di?n Casio, de Apiano, de Horacio e de Orosio e a?nda poder?an verse novas autopsias, nos recentes e documentados estudios, de Eduardo Peralta Labrador (2000, pp. 261-282) e de Manuel Salinas de Fr?as (1998, p. 141-153), sobre este asunto[11],  na enorme importancia e alcance dos papeis de Antonio Rodr?guez Colmenero que inciden en demostrar e lembrar como as fontes chaman Astures[12] aos Galaicos que, pas?ndose o cabo Prior e os Cabalos, habitan na cornixa Cant?brica[13]- e aos C?ntabros contra a crueldade de Carisio e ref?renos Di?n Casio as dificultades diante da guerra de guerrillas de Augusto cando acubillados [astures e c?ntabros] nas s?as esgrevias fortificaci?ns, non se lle achegaban nin se lle pu?an a man por usar eles todos armas arroxadizas [ &]  [14] 

   
   

    

   
   

   Contrasta o feito de que os dous edictos do xenocida civilizador Augusto contidos no bronce de Bembibre se poidan traducir con facilidade, coa dificultade que aos estudiosos establece a s?a doada comprensi?n institucional ao carecerse de un modelo fiable de organizaci?n territorial.

   
   

    

   
   

    

   
   

    

   
   

    

   
   

   1? EDICTO

   
   

   Tras dunha rebeli?n xeneralizada [ desciscentibus ceteris ]  das tribos do NW entre a que estaba a treba de, e dos, Susarros, hoxe, baixo 33 lustros de administraci?n Leonesa,  os arciprestados de Toreno e Bembibre de cultura e fala galega, Augusto, exim?ndoo de cargas fiscais feudovasal?ticas consuetudinarias e conserv?ndolle o espacio xurisdiccional que ti?a, premia a un castro da tribo mencionada que lle foi fiel [permansisse in officio]aos invasores traizoando aos patriotas.

   
   

    

   
   

    

   
   

    

   
   

    

   
   

   1.                                           IMP(ERATOR) CAESAR DIVI FIL(IVS) AVG(VSTVS) TRIB(VNICIA) POT(ESTATE)

   
   

   2.                                           V IIII ET PRO(CONSVLE) DICIT

   
   

   3.                                          
   

   
   
   
   CASTELLANOS PAEMEIOBRIGENSES EX

   
   

   4.                                           GENTE SVSARRORVM DESCISCENTIBVS

   
   

   5.                                           CETERIS PERMANSISSE IN OFFICIO COG-

   
   

   6.                                           NOVI EX OMNIBVUS LEGATIS MEIS QVI

   
   

   7.                                           TRANSDVRIANAE PROVINCIAE PRAE-

   
   

   8.                                           FVERVNT ITAQVE EOS VNIVERSOS IM-

   
   

   9.                                           MUNITATE PERPETVA DONO QVOSQ(VE)

   
   

   10.                                        AGROS ET QVIBVS FINIBVS POSSEDE-

   
   

   11.                                        RVNT LVCIO SESTIO QVIRINALE LEG(ATO)

   
   

   12.                                        MEO EAM PROVINCIAM OPTINENTEM

   
   

   13.                                        EOS AGROS SINE CONTROVERSIA POSSI-

   
   

   14.                                        DERE IVBEO

   
   

    

   
   

    

   
   

    

   
   

    

   
   

    

   
   

   
   

   
   
   
   

   
   

    

   
   

    

   
   

    

   
   

    

   
   

    

   
   

   1? EDICTO:

   
   

    

   
   

    

   
   

    

   
   

   O Emperador C?sar Augusto, fillo do divino (C?sar) na s?a nona potestade tribunicia e o seu proconsulado d?:

   
   

    Souben por t?dolos meus legados que o foran da provincia Transduri?n[15]de que, separ?ndose os demais, os castrexos[16] Paemeiobrigenses da xente dos Susarros permaneceron no seu deber[17]. Emporiso conc?dolles a todos  eles a inmunidade[18] perpetua e ordeno que os campos e lindes aqueles que posu?ran cando meu legado Lucio Sestio Quirinal obtivera esa provincia, que pos?an ditos campos sen litixio alg?n.

   
   

    

   
   
   

   O segundo edicto parece consecuencia do primeiro ?C?l foi o problema que deu p? ? s?a redacci?n?

   
   

    

   
   

   O segundo Edicto de Narbona Marcia redactar?ase ao d?a seguinte da confecci?n do primeiro, tentando posiblemente Augusto, diante do reparo dos seus conselleiros, solucionar o serio problema de recrutamento que a nova posici?n de privilexio dun dos seus castros creaba ? treba de, e dos, Susarros para prestar complidamente o servicio de armas (a obriga de prestar auxilium indo armado a defender ao se?or  dominus / patronus, posiblemente a mesma obriga que na Alta Idade Media (B?chsensch?tz 1995, 62-63) recibir?a o nome de fonsado ou fossatum). Pois, comparable, si se nos tolera, a unha fidalgu?a fiscal medieval, o feito da concesi?n da inmunidade aos castrexos Paemeiobrigenses, levando parella a isenci?n do servicio militar, dificultar?a cubrir t?dolos efectivos militares dacabalo e de infanter?a a unha, posiblemente debilitada, vexillatio tribal de, e dos, Susarros.

   
   

    

   
   

   En principio - como tam?n parece sospeitalo G?za Alf?ldi-[19]  a isenci?n das cargas fiscais aos Paemeiobrigenses, concesi?n  esta que na Idade Media se chama fidalgu?a fiscal , ao dar lugar tam?n a isenci?n da obriga de prestar servicio militar, deixar?a teoricamente  ? treba, civitas / populus ou territorio pol?tico  e ? xente dos Susarros, por dereito de conquista clientes agora do emperador e sometidos as obrigas mutuas das relaci?ns sinalagm?ticas propias da clientela e do padroado, sen posibilidades de reunir, con intendencia propia e baixo o mando e bandeiras dos cadros nobiliarios de seu, unha compa??a auxiliar tribal.

   
   

    

   
   

   Ao ampliarse posiblemente a cont?a da cota que lles estar?a asinado consuetudinariamente, os demais castros e territorios xurisdiccionais susarros, corr?an, o risco de verse constrinxidos, ou imposibilitados para cubrir, cadanseu cun n?mero maior de homes[20],o continxente tribal clientelar, a vexillatio da treba, quizais unha centuria. Augusto e os seus conselleiros, por mor da inmunidade perpetua concedida aos esquiroles  que levar?a parella a mencionada isenci?n do servicio  de armas (obriga que, gravando aos demais castros dos Susarros, agachada na verba censum , envolvendo un amplo abano de de prestaci?ns consuetudinarias ind?xenas, se ver?a incrementada agora proporcionalmente no resto dos castros pecheiros dunha treba presuntamente modesta), temer?an de non por en marcha as medidas correctoras contempladas no segundo Edicto, verse privados do concurso da infanter?a e da cabaler?a Paemeiobriga.

   
   

    

   
   

   2? EDICTO

   
   

    

   
   

   O Emperador, tras de revistar con precipitaci?n o asunto do d?a anterior: Restablezoaos Castrexos Paemeiobrigenses da xente[21] dos Susarros, aos que antes concedera a inmunidade plena, ao lugar de seu.  no segundo edicto ver?ase na obriga de resolver puntualmente o problema que, derivado da s?a exemplar, interesada e propagandista largueza, compromet?a a suficiencia e a viabilidade dos Susarros para o reclutamento dos seus efectivos Tribais. Polo que contando cortesmente coa aquiescencia anticipada da civitasou treba de Valdeorras, en Narbona Martia, os d?as 16 e 15 das Kalendas de marzo, sendo c?nsules Marco Druso Lib?n e Lucio Calpurnio Pis?n , Augusto far?a unha diplom?tica reasignaci?n no segundo edicto mandando que os Aliobrigaci?os de Valdeorras cumprisen cos seu veci?os t?dalas s?as munera  ou obrigas fiscais.

   
   

    

   
   

   Sendo a bisbarra galega de Valdeorras, a Civitas Guigurrorum , unha treba sen d?bida m?is grande e m?is vizosa que a s?a veci?a dos Susarros, modestos habitantes das Terras de Toreno e Bembibre,  posiblemente, toda vez que o servicio militar hab?a que prestalo, sobrada de efectivos humanos, a Terra de Val de Geurros  nin pod?a negarse a cumprir unha orde imperial[22], nin deb?a ter incomodo en ceder vontariamente  aos seus veci?os parte dos seus homes, contando cun exceso de cota  que de calquera xeito segundo o arbitrio do fachendoso conquistador se adscribir?a ou reasignar?a a outras unidades.

   
   

    

   
   

   15.                                        CASTELLANIS PAEMEIOBRIGENSIBVS EX

   
   

   16.                                       
   

   
   
   
   GENTE  SVSARRORVM QVIBVS ANTE EA[M]

   
   

   17.                                        IMMVNITATEM OMNIVM RERVM DEDE-

   
   

   18.                                        RAM EORVM LOCO RESTITVO CASTELLANO[S]

   
   

   19.                                        ALIOBRIGIAECINOS EX GENTE GIGVRRO-

   
   

   20.                                        RVM VOLENTE IPSA CIVITATE EOSQVE

   
   

   21.                                        CASTELLANOS ALIOBRIGIAECINOS OM-

   
   

   22.                                        NE MVNERE FVNGI IVBEO CVM

   
   

   23.                                        SVSARRIS

   
   

   24.                                        ACTVM NARBONE MARTIO

   
   

   25.                                        XVI ET XV K(ALENDAS) MARTIAS M(ARCO) DRVSO LI-

   
   

   26.                                        BONE LVCIO CALPVRNIO PISONE

   
   

   27.                                        CO(N)S(VLIBVS

   
   

    

   
   

    

   
   

    

   
   

    

   
   

   2? EDICTO:

   
   

    

   
   

   Restablezoaos Castrexos Paemeobrigenses da xente dos Susarros, aos que antes concedera a inmunidade plena, ao lugar de seu. 

   
   

   Aos Castrexos Aliobrigiaeci?os da xente dos Geurros[23], quer?ndoo esa cidade[24], mando que os Castrexos Aliobrigaeci?os paguen t?dalas cargas fiscais[25] c?s Susarros.

   
   

    Feito en Narbona Martia, os d?as 16 e 15 das Kalendas de marzo, sendo c?nsules Marco Druso Lib?n e Lucio Calpurnio Pis?n .

   
   

    

   
   

   Tomando prestado para este fin o castro ou aldea fortificada de Aliobriga e os seus habitantes, xente do vizoso territorio pol?tico aut?nomo de Valdeorras[26], cambiando a xurisdicci?n, ou si se prefire recorrendo ao mencionado expediente da atribuci?n, o conquistador e patr?ns Augusto co segundo edicto solucionar?a o problema da vexillatio  dos Susarros, corpo auxiliar comparable ? hoste ou ? mesnada medieval, de cubrir os efectivos necesarios garant?ndose o auxilium dos efectivos xentilicios desta Treba e cubr?ndose , ao alixeirar a prema fiscal, de paso as costas contra novas revoltas.

   
   

    

   
   
   
   
   
   

   [1] Acompa?ada da seguinte traduccion ao castel?n de Jes?s Rodriguez Morales [El Emperador C?sar Augusto, hijo del Divino (C?sar), durante su novena potestad tribunicia y proconsulado, dice: Concedo a todos

   
   

   los habitantes del castro Paemeiobrigense, de la gente de los susarros la inmunidad perpetua y todos los campos en el territorio que han ocupado, ya que he sabido por todos nis legados anteriores en la Provincia Transduriana que abandonando a todos los demas (pueblos aquellos cumplieron hasta el final con sus obligaciones.

   
   

   Para Lucio Sestio Quirinal, que ha obtenido mi legatura en esa provincia,ordeno que posean estos campos sin controversia alguna.

   
   

   Para los habitantes del castro Paemeiobrigense, de la gente de los Susarros, de los que m?s arriba habia concedido la inmunidad completa, restituyo en el lugar de estos (devuelvo a su lugar) a los del castro Allobriguiaecino de la gente de los Guigurros puesto que voluntariamente lo quiere la misma ciudad (De los Paemeiobrigenses)

   
   

   Y a estos habitantes del castro Allobrigaecino que cumplan t?das sus obligaciones con (dentro de la gente de) los Susarros.Dado en Narbona Marcia el 16 y 15 de las calendas de Marzo, siendo c?nsules Marco Druso Lib?n y Lucio Calpurnio Pis?n. (14 y 15 de febrero del 15 aC.)]

   
   

    

   
   
   

   [2] N. D. Fustel de Coulanges, en 1908 veu perfectamente a continuidade dos lindes xurisdiccionais do castro ? villa Romana e ? villa Medieval.

   
   
   

   [3] Henri Hubert: Les Celtes.1932.

   
   
   

   [4]  Un exemplo a seguir o fora D.L. Clarke , 1972 pp 801-869, que aplicara en torno a Glastonbury un modelo integrado de relaci?n entre castros e asentamentos abertos, coa in?til pretensi?n de reconstruir os territorios castrexos mediante o estudio da s?a distribuci?n, metodolox?a criticada, tam?n precipitadamente, por J. R. Collis (1981,  pp. 66-76), ao observar que non eran contemporaneos os castros estudiados no modelo de Clarke, e por Olivier B?chsensch?tz quen, ante este feito certamente irrelevante no modelo continuista que presentamos, concl?e que ?, m?lia que a tentaci?n de facelo e grande, abondo perigoso construir un modelo baseado nos castros cando ? s?a dataci?n e incerta (1995, pp. 61) .

   
   
   

   [5] A. Pena:1991, pp.116-125.

   
   
   

   [6]  Polibio descrebe as avantaxes de ter unha nutrida clientela para o nobre galo e C?sar sinala as avantaxes rec?procas do sistema de clientela para os se?ores e os seus seguidores. Cf. T.G.E. Powell. 1960.

   
   
   

   [7] E aqu? algunha non tivo m?is remedio que citar.

   
   
   

   [8]  C?sar: De Bello Gallico. VI, 27,7

   
   
   

   [9] O v?nculo, que se transmite de pais a fillos non se pod?a extender al?n da terceira xeneraci?n ( P. de Francisci. 1959 ) e colateralmente ao sexto grao, hab?a que renovalo como ocurr?a cos foros medievais cando caducaban e este  ? [como xa vimos] o sentido da Tabula de Castromao do ano 132 d. C. que establece unha relaci?n sinalagm?tica entre os Coelerni e o prefecto da cohorte I dos Celt?beros C. Antonio Aquilo. O mantenemento dos Territoria polos seus pr?ncipes depender? estreitamente do respecto e o cumplimento dos pactos establecidos por ambas partes.  Obra citada, pp. 28.

   
   

    

   
   
   

   [10]  A. Pena.1992, pp. 27-31.

   
   
   

   [11] E m?is interesantes o ser?an de non ningunear deliberadamente os autores interpostos o papel da Gallaecia

   
   
   

   [12] Un heroe troiano nomeado Astur, foille familiar a Augusto, descendente asemade do heroe troiano Eneas, e mentras este ?ltimo chegou providencialmene ?s costas Euboicas de Cumas na nave sin Palinuro, o primeiro, segundo nos refire Virgilio cun casco de tres penachos, surcar?a dacabalo o oceano fuxindo de Troia. Dentro do contexto das xenealox?as fant?sticas celtas, hai que considerar ao menos o feito de que nada impide importar, ao igoal que se importaba o vi?o hai ao menos dous mil anos segundo o amosa, exclu?ndo unha orixe Medieval, a an?lise xen?tica das cepas aut?ctonas da variedade Albari?o das Rias Baixas, as tradici?ns ?picas hom?ricas, recollendose a especie dunha fabulosa chegada de Astur ao mar Cant?bro. como cecais nos ilustre -contradecindo outras pretensi?ns m?is asalmonadas e psicopompas- a  chamada Diadema de Ribadeo  ou de San Xoan de Oscos . Outro tanto suceder?a c? antrop?nimo Coronero tomado probablemente de la Iliada, do mesmo modo que tomaban os seus nomes da Materia de Breta?a os cabaleiros galegos medievais como Lan?arote de Lago ou Pedro Galv?n de Santa Marta.

   
   
   

   [13]   O resto, e dicir a meirande parte de Iberia, encontrase baixo o legado consular, que ten baixo o seu mando un ex?rcito considerable de perto de tres lexions e tres legados: destes, un con d?as lexi?ns garda todo o territorio situado al?n o Douro cara o Norte, cham?ndoselles a estes habitantes con anterioridade lusitanos e agora Galaicos, a eles unenselles as monta?as septentrionais con inclusi?n dos Astures e C?ntabros  Estrab?n. III, 4,20; Coma o v? Antonio Rodriguez Colmenero [ &] dentro da tem?tica c?ntabra da Guerra incl?ese o episodio do Mons Medullius e o da conquista das ulteriores Gallaeciae partes, quae montibus silvisque censitae Oc?ano terminantur (Orosio, VI 21, 6-7.) ; pero el Mons Medullius achar?ase segundo as afirmaci?ns de Orosio, nas inmediaci?ns do Mi?o [comentada con Raquel Casal Garc?a hai uns anos, en presencia do grupo de arqueolox?a da terra de Trasancos, de Fernando Alonso Romero e de Don Luis Monteagudo, unha at?pica e misteriosa inscripci?n ourens?n de Pereiro de Aguiar: SICENATA PACATA, considerando este autor ent?n a posibilidade dunha lectio  vencida (forma pasiva *segenata dun hipot?tico vervo celta vencer *Seg- victoreada, vencida ) e pacificada ; dat?ndoa Monteagudo polo tipo de letra perto do s.I a.C., vendo todos a posibilidade remota dunha relaci?n desta inscripci?n coas guerras de Augusto e c? episodio de Medulio, quedouse de facer alg?n d?a un estudio da ?reana que se ubica. No Anuario Brigantino (2000, p.75) n?22, escribe D. Luis Monteagudo nuns comentarios a traducci?n d­­­­­o  Edicto de Bembibre felizmente: Quiz? la ?nica  posible inscripci?n (de solo una palabra prelatina) ser?a biling?e grabada nunha pena de Vilari?o 2,5 kN Pereiro de Aguiar 7kNE Ourense: SICENATA PACATA quieta, pacificada  caracteres datables quiz? antes de Cristo; ie *sek deixar, estar tranquilo; lat. segnis lento, preguiceiro  POK896; e > i: *bhrega >gall? friga(-ha) fisura  en Fieiro Arcos 9kNW Mazaricos, Coru?a, ie *bhreg romper  POK 165. Agora ben, relacionando estos dous significados coa situaci?n flumini Minio inminentem do castelo (alto-medieval? con tradici?n de grande batalla e situado ca 400 m. Sobre y al S.de la inscripci?n) ? loxico- concl?e o sabio profesor- que aqu? puido estar o tan buscado Medulium Montem(Orosio VI 21,5)onde os derradeiros combatentes callaicos para evitar a esclavitude suicidaronse certatim (? porf?a, con emulaci?n) igne ferro et veneno. Orosio ib. ] e esas partes de Gallaeciae, ainda que Orosio escriba dentro da realidade politica da Gallaecia do seu tempo, son as da Gallaecia oce?nica actual; o que conlevaria con outros argumentos, que te?amos que falar, ao menos como obxectivos de conquista por parte de Roma, dunha Cantabria amplia, que comprenderia todas as terras ba?adas polo Mare Cantabrum, circunscribindose a Asturia preb?lica as monta?as situadas ao mediod?a do Bierzo e llanuras orientais conlindantes  El m?s antiguo documento & (a?o 15 a. C.) Cuadernos de Estudios Gallegos , Tomo XLVII, fasciculo 112, Santiago 2000 p. 20.

   
   
   

   [14]  DI?N CASIO LIII, 25, 2 e 5-8; e 26, 1

   
   
   

   [15]  De tra-lo r?o Douro.

   
   
   

   [16] Xa que se fala de Cultura Castrexa , Arte Castrexa  en non de  Cultura Castel?n  ou de Arte Castel?n  ao traducirse  a verba latina castellum por castro, en consecuencia castellanis >castrexos e non castellanos  ou castel?ns, termo que en Galicia se reservar? para os habitantes de Castela ou para os residentes nun castelo medieval.

   
   
   

   [17] Conf. Caio Xulio C?sar. De Bello Civili. LXXXV oficcium suum praestitisse  oficcium praestare, comprir co seu deber.

   
   
   

   [18] Ni mesmo sentido que ten esta verba na Idade Media , esto ? a isenci?n de impostos e do servicio militar, o auxilium ou o fossatum ou fonsado Medieval.

   
   
   

   [19]  Comunicaci?n personal nunha conferencia na Facultade de Humanidades de Ferrol en Maio de 2000 baixo o ep?grafe: El Edicto de Augusto en el Bierzo.

   
   
   

   [20]  En 1991 diciamos ( Pena en Nar?n &v. I p 137)   por outra parte os efectivos militares destes estados, ou territoria, como gustan de nomealos os diplomas medievais, formaron en torno aos seus mandos naturais, nas tropas auxiliares ou nas vexillationes do ex?rcito, con bandeira (vexillum) propia[ &] 

   
   
   

   [21] gentes/gentilitates refiren sin m?is no Noroeste, na Gallaecia, como levamos apuntando dende 1991 ao conxunto da poblaci?n, esto ? aos habitantes, ? xente, dun castro ou dunha treba ou tribo.

   
   
   

   [22] iubeo &volente ipsa civitate

   
   
   

   [23] Geurros ? o nome Alto Medieval dos Guigurri, hoxe Valdeorras.

   
   
   

   [24] Folga dicir que, pagado o censum ou capitaci?n como na Alta Idade Media por cada habitante dun castro cabo da casa, home libre ou pecheiro, ao ser coma dixemos presumiblemente unha polis?mica taxa fixa e da mesma cont?a para todos, ? dicir un amplo paquete impositivo  comprensivo de rendas, de servicios xurisdiccionais e auxillium ou prestaci?ns personais coas armas, postos a pagar unhas cargas que non revert?an na comunidade sen?n no Imperio, aos Castrexos Aliobrigaeci?os tanto lles ter?a, e non deber?a o Territorio Pol?tico ao que estos castrexos pertenc?an: os Guigurros, Terra e arciprestado de Valdeorras, nin ser?a prudente, por alg?n impedimento a unha orde imperial- para cubrir con parte dos homes seus os efectivos adfines (lim?trofes e parentes) da treba dos Susarros (probablemente encadrados nas Terras e arciprestados de Toreno e Bembibre) que se v?an agora por mor da imperial largueza nun grave apreto ao quedar exentos os homes do Castro Paemeiobrigense das taxas e do cumplimento do servicio militar co resto da treba.

   
   
   

   [25]  Probablemente o tributum capitis taxa fixa consistente en rendas en especie pagada polos cabos da casa  de abaixo ? arriba, a  etnicidade  celta destes pobos baseada na existencia de territorios pol?ticos aut?nomos, trebas, tribos ou civitates/populi , independentes e pol?ticamente aut?nomasbaixo reges ou principes , dependentes unhas de outras por vontade propia contribu?das (contributae, tras anoar lazos de clientela e hospitalidade, -entendanse nunca horizontais, entre igoais, ex pari, sen?n verticais de supeditaci?n e vasalaxe, de abaixa a arriba-, que eisixen o pago dun imposto , cis/censum ) unha ou varias trebas con outa m?is poderosa, ou independizadas  ou descontribuidas como sucedera trala campa?a de D. Iunio Bruto do 137 a C (Estrab?n III 3,5) para debilitar o conquistador a forza das tribus poderosas -como cecais amose o Bronce de Lascuta (CIL II 5041); ou atribuidas ? forza polo nova amo as tribus soberbias  a outras de contrastada fidelidade (at/tributae). Aqu? o edicto aparenta compensar ao territorio pol?tico dos Susarros pola perda das rendas en prestaci?ns personais dun dos seus castros, o Castro Pameiobrigo ao quedar os seus habitantes isentos non solo do pago de rendas xurisdiccionais senon tam?n da obriga de prestar auxillium, axuda militar aoconquistador.

   
   

    

   
   
   

   [26] Treba, tribo, civitas / populus ou territorium, dos Geurros  ou Gigurri.

   
   

    

   
   

   Salud y Gloria caros y caras. Haiga Paz.

   
   

   Que nos vamos a Bembribre nuestras paredrias a tomarnos una TAPA con nuestro caro trasnillo sumicio Mobinicio.

   
   

   Ya contaremos m?s mentiras a la vuelta. Que las verdades de hoy son las mentiras del ma?ana.

Hay 1 comentarios.
1